به خاطر آوردن رویاها تصادفی نیست!
توسط مهرانه راجعی ·
· ۰
طبق تحقیقات، عواملی مانند سن، الگوهای خواب، و تمایل به خیال‌پردازی ممکن است بر توانایی شما در به خاطر آوردن رویاها در صبح تأثیر بگذارند.
چند وقت یک‌بار رویاهای خود را به یاد می‌آورید؟ آیا تا به حال از خواب بیدار شده‌اید و می‌دانستید که رویایی دیده‌اید اما نتوانسته‌اید جزئیات آن را به خاطر بیاورید؟ به نظر می‌رسد توانایی به خاطر آوردن رویاها ممکن است تحت تأثیر ترکیبی از عوامل باشد.
پژوهشگرانی در ایتالیا طی چهار سال گذشته پدیده‌ای را که به آن «یادآوری رویاهای صبحگاهی» گفته می‌شود، مورد بررسی قرار داده‌اند و نتایج خود را روز دوشنبه در مجله Communications Psychology منتشر کردند. کار آنها بررسی می‌کند که چگونه ویژگی‌ها و رفتارهای مختلف به نظر می‌رسد بر توانایی ما برای یادآوری رویاها هنگام بیدار شدن تأثیر می‌گذارند. درک دینامیک یادآوری رویاهای صبحگاهی پیامدهای مهمی برای مطالعه رویابینی به عنوان یک عملکرد مرموز مغزی دارد که همچنان از درک دقیق علمی گریزان است.
جولیو برناردی، نویسنده ارشد این مقاله، روانشناس از دانشکده مطالعات پیشرفته لوکا، در بیانیه دانشگاه گفت: یافته‌های ما نشان می‌دهد که به خاطر آوردن رویاها فقط یک مسئله اتفاقی نیست، بلکه بازتابی از تعامل نگرش‌های شخصی، ویژگی‌های شناختی و دینامیک خواب است. این بینش‌ها نه تنها درک ما از مکانیزم‌های پشت رویابینی را عمیق‌تر می‌کند، بلکه برای بررسی نقش رویاها در سلامت روان و مطالعه آگاهی انسانی نیز پیامدهایی دارد.
برناردی و همکارانش بیش از 200 شرکت‌کننده بین 18 تا 70 سال را موردمطالعه قرار دادند. آنها از شرکت‌کنندگان خواستند رویاهای خود را ثبت کنند و به مدت 15 روز یک ساعت مچی پایش خواب بپوشند. قبل و بعد از این دوره، شرکت‌کنندگان آزمایش‌ها و پرسش‌نامه‌هایی را در مورد موضوعات شخصی مختلف، از جمله علاقه‌شان به رویاها، تمایل به حواس‌پرتی و سطح اضطراب تکمیل کردند.
عوامل موثر بر به خاطر آوردن رویاها
پژوهشگران طیف وسیعی از توانایی‌های یادآوری رویاهای صبحگاهی همراه با چندین عامل تأثیرگذار بالقوه را در میان شرکت‌کنندگان مشاهده کردند. برای مثال، افرادی که نگرش مثبتی نسبت به رویاها داشتند و تمایل به خیال‌پردازی از خود گزارش داده بودند، بیشتر رویاهای خود را به یاد می‌آوردند. همچنین به نظر می‌رسید فصل‌ها نیز نقش داشته باشند، به طوری که نرخ کلی یادآوری رویاها در بهار بیشتر از زمستان بود.
افرادی که زمان بیشتری را در خواب سبک سپری می‌کردند و همچنین افراد جوان‌تر به طور کلی بیشتر احتمال داشت که رویاهای خود را به خاطر بیاورند. از سوی دیگر، افراد مسن‌تر اغلب با این احساس از خواب بیدار می‌شدند که رویایی دیده‌اند، اما قادر به یادآوری آن نبودند؛ پدیده‌ای که پژوهشگران آن را «رویاهای سفید» نامیدند. به طرز جالبی، آنها در مطالعه نوشتند: مشاهدات ما از این ایده پشتیبانی می‌کند که رویاهای سفید تجربه‌های واقعی رویابینی هستند که حافظه محتوای آنها پس از بیدارشدن محو می‌شود.
والنتینا الس، نویسنده اول این مطالعه و دانشجوی دکترای علوم اعصاب شناختی، محاسباتی و اجتماعی نیز در مدرسه IMT برای مطالعات پیشرفته لوکا، گفت: داده‌هایی که در این پروژه جمع‌آوری شده‌اند به عنوان مرجعی برای مقایسه‌های آینده با جمعیت‌های بالینی استفاده خواهند شد. این امر به ما امکان می‌دهد تا تحقیقات را در مورد تغییرات پاتولوژیک رویا و ارزش پیش آگهی و تشخیصی بالقوه آنها پیش ببریم.
شایان ذکر است که رویاها توسط خود افراد گزارش می‌شوند و مطالعه را در برابر سوگیری ها آسیب گ‌پذیر می کند. با این حال، شناسایی برناردی، الس و همکارانشان از تأثیرات بالقوه بر یادآوری رویاهای صبحگاهی، عملکرد مرموز مغز را که برای هزاران سال بشر را مجذوب خود کرده است، روشن می‌کند.
تصاویر نویسندگان دیدگاه از Gravatar گرفته می‌شود.