تخلیه خشم، آن را کاهش نمی‌دهد!
توسط مهرانه راجعی ·
· ۰
تخلیه خشم در هنگام عصبانیت منطقی به نظر می‌رسد. باور عمومی بر این است که ابراز خشم می‌تواند به کاهش آن کمک کند، مانند خروج بخار از یک زودپز.
اما این استعاره رایج تا حدودی گمراه‌کننده است. طبق یک بررسی متاآنالیز از سال 2024، محققان دانشگاه ایالتی اوهایو 154 مطالعه در مورد خشم را تحلیل کردند و شواهد کمی یافتند که نشان دهد تخلیه خشم موثر است. این کار حتی در برخی موارد، ممکن است خشم را افزایش دهد.
براد بوشمن، نویسنده ارشد و دانشمند ارتباطات، هنگام انتشار نتایج در سال گذشته گفت: فکر می‌کنم خیلی مهم است این تصور غلط را از بین ببریم که اگر عصبانی هستید، باید خشم خود را تخلیه کنید.
او افزود: ابراز خشم ممکن است ایده خوبی به نظر برسد، اما حتی یک ذره شواهد علمی برای پشتیبانی از نظریه کاتارسیس (تخلیه روانی) وجود ندارد.
این به معنای نادیده گرفتن خشم نیست. بازتاب و تفکر می‌تواند به ما کمک کند بفهمیم چرا عصبانی شده‌ایم و مشکلات اساسی را شناسایی کنیم. همچنین می‌تواند به اعتباربخشی احساسی کمک کند، که اولین گام مهم برای پردازش سالم احساسات است.
در واقع ، ماجرا از این قرار است که تخلیه خشم اغلب از بازتاب ساده فراتر رفته و به نشخوار فکری تبدیل می‌شود. این مطالعه نشان می‌دهد که بسیاری از افراد تلاش می‌کنند با فعالیت بدنی خشم خود را تخلیه کنند. هرچند این فعالیت‌ها ممکن است برای سلامت جسمانی مفید باشند، لزوماً در لحظه موجب کاهش خشم نمی‌شوند.
این بررسی شامل 10189 شرکت‌کننده از سنین، جنسیت‌ها، فرهنگ‌ها و قومیت‌های مختلف بود. یافته‌ها نشان دادند که کلید کاهش خشم، کاهش تحریکات فیزیولوژیکی است و از خود خشم گرفته تا فعالیت بدنی ممکن است به آن دامن بزند.
بوشمن گفت: برای کاهش خشم، بهتر است فعالیت‌هایی را انجام دهید که سطح تحریک را کاهش می‌دهند. برخلاف آنچه باور عمومی ممکن است بگوید، حتی دویدن نیز استراتژی موثری نیست، زیرا تحریکات را افزایش داده و در نهایت نتیجه معکوس دارد.
این تحقیق تا حدی از محبوبیت «اتاق‌های خشم» الهام گرفته است؛ مکان‌هایی که افراد با پرداخت هزینه می‌توانند وسایل را بشکنند تا خشم خود را آزاد کنند. سوفی کیار‌ویک، نویسنده اول و دانشمند ارتباطات در دانشگاه ویرجینیا گفت: من می‌خواستم کل نظریه ابراز خشم به عنوان راهی برای مقابله با آن را رد کنم. ما می‌خواستیم نشان دهیم که کاهش تحریک و به‌ویژه جنبه فیزیولوژیکی آن واقعاً مهم است.
خشم پدیده‌ای دو‌جزئی است!
تیم تحقیق این بررسی را بر اساس نظریه‌ای دو‌عاملی طراحی کرد که خشم (و سایر احساسات) را به عنوان پدیده‌ای دو‌جزئی توصیف می‌کند؛ شامل یک مؤلفه فیزیولوژیکی و یک مؤلفه شناختی.
کیار‌ویک و بوشمن توضیح دادند که تحقیقات قبلی اغلب بر زاویه شناختی تمرکز داشته‌اند، مانند بررسی اینکه چگونه درمان شناختی رفتاری می‌تواند به افراد کمک کند معانی ذهنی زیربنای خشم را تغییر دهند.
آن‌ها گفتند که این روش مؤثر است، اما این بررسی بر مسیر جایگزین دیگری برای فرونشاندن خشم نیز روشنایی انداخته است. افزون بر این، درمان‌های استاندارد شناختی رفتاری برای همه انواع مغزها مؤثر نیستند.
مطالعه آن‌ها فعالیت‌های افزایش‌دهنده و کاهش‌دهنده تحریکات را بررسی کرد؛ از بوکس، دوچرخه‌سواری و دویدن گرفته تا تنفس عمیق، مدیتیشن و یوگا.
فعالیت‌های آرامش‌بخش، چه در محیط آزمایشگاه و چه در دنیای واقعی، خشم را کاهش دادند و این تأثیر با تغییردادن سایر موارد مانند روش‌های آموزش یا ویژگی‌های جمعیتی شرکت‌کنندگان نیز مشاهده شد. فعالیت‌های مؤثر در کاهش تحریکات شامل یوگای آهسته، ذهن‌آگاهی، آرامش تدریجی عضلانی، تنفس دیافراگمی و استراحت کوتاه بودند.
کیار‌ویک گفت: خیلی جالب بود که دیدیم آرامش تدریجی عضلانی و به‌طور کلی آرامش ممکن است به اندازه روش‌هایی مانند ذهن‌آگاهی و مدیتیشن مؤثر باشد.
او افزود: یوگا که ممکن است تحریک بیشتری نسبت به مدیتیشن و ذهن‌آگاهی ایجاد کند، همچنان راهی برای آرام‌کردن و تمرکز بر تنفس است که اثر مشابهی در کاهش خشم دارد.
محققان به جای تلاش برای تخلیه خشم، توصیه می‌کنند با کاهش شدت آن را تضعیف کنیم. تاکتیک‌های آرامش‌بخشی که قبلاً اثربخشی آن‌ها در کاهش استرس اثبات شده، می‌توانند سوخت فیزیولوژیکی خشم را نیز از بین ببرند.
کیار‌ویک گفت: واضح است که در جامعه امروز، همه ما با استرس زیادی روبرو هستیم و به روش‌هایی برای مقابله با آن نیاز داریم. نشان‌دادن اینکه همان استراتژی‌هایی که برای استرس مؤثر هستند، برای خشم نیز کارایی دارند، سودمند است.
این بررسی حاکی از آن بود که بیشتر فعالیت‌های افزایش‌دهنده تحریک، خشم را کاهش نمی‌دهند و برخی حتی آن را افزایش می‌دهند. مثلاً دویدن بیشترین احتمال افزایش خشم را دارد.
به نظر می‌رسد ورزش‌های توپی و سایر فعالیت‌های فیزیکی که جنبه بازی دارند، تحریکات فیزیولوژیکی را کاهش می‌دهند. این امر نشان می‌دهد که اگر فعالیت بدنی سرگرم‌کننده باشد، می‌تواند به کاهش خشم کمک کند.
بوشمن گفت: برخی فعالیت‌های بدنی که تحریکات را افزایش می‌دهند، ممکن است برای قلب شما مفید باشند، اما قطعاً بهترین راه برای کاهش خشم نیستند. تحقیقات ما نشان می‌دهد که هر احساس خوبی که از تخلیه خشم به دست می‌آید، تهاجم را تقویت می‌کند.
اگرچه به تحقیقات بیشتری برای روشن‌ترکردن این یافته‌ها نیاز است، در حال حاضر محققان می‌گویند تکنیک‌های آرامش‌بخش و حتی استراحت کوتاه یا شمردن تا 10، بهترین گزینه‌ها برای کنترل خشم هستند.
کیار‌ویک گفت: برای مقابله با خشم، لزوماً نیازی نیست وقت مشاوره با یک درمانگر شناختی رفتاری بگیرید. می‌توانید یک اپلیکیشن رایگان روی گوشی خود دانلود کرده یا اگر نیاز به راهنمایی دارید، یک ویدئوی یوتیوب پیدا کنید.
تصاویر نویسندگان دیدگاه از Gravatar گرفته می‌شود.