مطالعه جدید می گوید چرت زدن زیاد می‌تواند نشانه اولیه زوال عقل در سالمندان باشد

پزشکان اغلب چرت‌ زدن را به عنوان راهی برای جبران کم خوابی شبانه و کمک به هوشیاری تا زمان خواب توصیه می‌کنند. اما در افراد مسن، چرت زدن های شدید و زیاد می‌تواند نشانه اولیه زوال عقل باشد.

آیا تغییر عادات چرت زدن نشانه هایی از زوال عقل است؟

مطالعه‌ای که اخیراً منتشر شده‌است نشان می‌دهد که چرت زدن با افزایش سن رابطه مستقیم دارد و چرت زدن بیش از حد می‌تواند نشانه‌ی زوال عقلی باشد.

اختلال خواب و چرت زدن در طول روز از علائم شناخته شده بیماری آلزایمر خفیف تا متوسط ​​و سایر اشکال زوال عقل در افراد مسن هستند. این چرت زدن ها اغلب با پیشرفت بیماری شدیدتر می‌شوند: بیماران کمتر می‌خوابند و بیشتر در طول شب از خواب بیدار می‌شوند و در طول روز احساس خواب آلودگی می‌کنند.

برای بررسی ارتباط بین چرت زدن در طول روز و زوال عقل، گروهی متشکل از 1401 سالمند با میانگین سنی 81 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. شرکت کنندگان دستگاهی شبیه ساعت به دست خود بستند که حرکات آنها را به مدت 14 سال ردیابی می‌کرد. زمان‌های طولانی که شخص تحرکی نداشت به عنوان چرت تعبیر می‌شد. در شروع مطالعه، تقریباً 75 درصد از شرکت کنندگان هیچ گونه اختلال شناختی نداشتند و بقیه شرکت کنندگان، 4 درصد مبتلا به آلزایمر و 20 درصد دارای اختلال شناختی خفیف بودند که می‌تواند مقدمه‌ای برای زوال عقل باشد.

در حالی که چرت زدن روزانه در میان همه شرکت کنندگان در چندین سال افزایش یافته‌است، تفاوت‌هایی در عادات چرت زدن بین افرادی که در پایان مطالعه به آلزایمر مبتلا شده بودند و افرادی که به آلزایمر مبتلا نشده بودند، وجود داشت. شرکت‌کنندگانی که دچار اختلال شناختی نشدند، مدت‌زمان چرت‌شان به طور متوسط ​​11 دقیقه در سال بود. این میزان پس از تشخیص اختلال شناختی خفیف، با افزایش چرت زدن دو برابر شد و به 25 دقیقه در سال افزایش یافت. مدت چرت زدن پس از تشخیص آلزایمر سه برابر شد و به 68 دقیقه اضافی در سال افزایش یافت.

نتیجه تحقیقات

تیم تحقیقاتی متوجه شدند که افراد مسنی که حداقل یک بار یا بیش از یک ساعت در روز چرت می‌زنند، 40 درصد بیشتر از کسانی که روزانه چرت نمی‌زنند یا کمتر از یک ساعت در روز چرت می‌زنند، در معرض ابتلا به آلزایمر هستند. این مطالعه نشان می‌دهد که چرت‌های طولانی‌تر بخشی طبیعی از پیری است، اما فقط تا حدی مشخص!

با مقایسه مغز پس از مرگ افراد مبتلا به بیماری آلزایمر با مغز افراد بدون اختلال شناختی، محققان متوجه شدند که افراد مبتلا به آلزایمر دارای نورون‌های کمتری هستند که باعث بیداری در سه ناحیه مغز می‌شوند. همچنین در آلزایمر، پروتئینی که به تثبیت نورون‌های سالم کمک می‌کند، توده‌هایی را تشکیل می‌دهد که ارتباط بین نورون‌ ها را مختل می‌کند.

نظرات خود را در مورد این مطالعه با ما به اشتراک بگذارید.

• بینی الکترونیکی برای تشخیص بیماری پارکینسون از بوی بدن طراحی شد
• دید سگ ها چگونه است؟ دنیا و رنگ‌ها را چگونه می‌بینند؟