فرهنگ و عادات سالمی که والدین به کودکان خود یاد نمی دهند

توسط محدثه تنها · 27 آذر 1403 · ۲۷ آذر ۱۴۰۳ · ۰

بزرگ کردن بچه‌ها در ابتدا ممکن است ساده به نظر برسد تا زمانی که آن‌ها شروع به صحبت کنند! در حالی که ما سعی می‌کنیم ساندویچ‌های سالم درست کنیم و به بچه‌ها بروکلی بخورانیم، آموزش فرهنگ و عادات سالم نیز در کودکان نقش مهمی دارد و باید به آن توجه شود تا کودکمان تبدیل به کودکی بی‌ادب و بدرفتار نشود.

در اینجا به آداب و رسومی مهمی اشاره می‌کنیم که والدین دیگر به فرزندانشان آموزش نمی دهند اما قطعا باید آموزش دهند. این موارد چیزهای کوچکی هستند که تا حد زیادی در تبدیل فرزندان ما به بزرگسالانی مهربان و دلسوز نقش دارند.

فرهنگ و عادات سالمی که والدین به کودکان یاد نمی‌دهند:

فرهنگ استفاده از تلفن همراه در مکان‌های عمومی

اسمارت‌فون‌ها عملاً به بخشی از وجود ما تبدیل شده‌اند و اکثر کودکان بدون راهنمایی مناسب در مورد چگونگی استفاده از آن‌ها، به‌خصوص در مکان‌های عمومی، بزرگ شده‌اند. مهم است به کودکان یاد دهید که در فضاهای مشترک دیدن ویدیو با صدای بلند یا استفاده بیش از حد از تلفن همراه را محدود کنند. آنها باید نسبت به دیگران مهربان باشند و درک کنند که کسی نمی‌خواهد تماس‌ها و ویدیوهای خصوصی ما را بشنوند.

استفاده از لطفاً و متشکرم

اولین کلمات اکثر بچه‌ها “نه!” یا “بده به من!” است. عادات استفاده از کلمات “لطفاً” و “متشکرم” معجزه می‌کند. این عبارات ساده در نشان دادن احترام و قدردانی نقش مهمی دارند. تقویت این رفتار در خانه، پایه محکمی برای تعاملات کودکان در خارج از خانه ایجاد می‌کند.

استفاده از نام و عناوین مناسب برای خطاب به دیگران

صدا زدن افراد با نام و عنوان مناسب آنها نشانه احترام به آن شخص است. یاد دادن به کودکان برای خطاب به بزرگسالان با “آقا”، “خانم” بسیار مهم است و می‌تواند تأثیر مثبتی بر دیگران بگذارد.

اداب معاشرت در سر میز غذا

دانستن اینکه چگونه در سر میز غذا رفتار کنید، مهارتی است که در هر محیط اجتماعی یا حرفه‌ای بر افراد تأثیر خوبی می‌گذارد. این تمرینات ضروری هستند، از جویدن غذا با دهان بسته تا صحبت نکردن در حین غذا خورد.

به فرزندانتان اصول اولیه آداب معاشرت در سر میز غذا را یاد دهید، مانند استفاده از ظرف‌های مناسب، صبر کردن برای سرو غذا برای همه قبل از غذا خوردن و عذرخواهی قبل از بلند شدن از میز.

احترام به بزرگترها

آیا اخیراً کودکی را دیده‌اید که برای بزرگتری در اتوبوس از صندلی خود بلند شود؟ احترام به بزرگترها ارزش مهمی است که به نظر می‌رسد در حال رنگ باختن است. آموزش احترام کودکان به بزرگترها ضروری است. این رفتار شامل گوش دادن با دقت به هنگام صحبت با آن‌ها، کمک کردن به آن‌ها و خطاب محترمانه است. والدین باید بر اهمیت رفتار مهربانانه و احترام آمیز با بزرگترها تأکید کنند.

قدردانی

از وای‌فای ضعیف گرفته تا قطار اسباب‌بازی‌ای که از ریل خارج می‌شود، بچه‌ها همیشه چیزهای زیادی برای شکایت کردن دارند. به طور مثال والدین قبل از اینکه راننده را به خاطر آهسته رانندگی کردن در لاین سرعت لعنت کنند، باید مکث کنند و برای فرزندانشان الگوی قدردانی باشند.

آن‌ها را تشویق کنید که به‌طور مرتب قدردانی خود را ابراز کنند، چه برای هدیه‌ای، چه برای لطف کسی یا حتی برای یک روز زیبای بهاری. تمرین این عادات سالم می‌تواند به کودکان در پرورش حس قدردانی کمک کند که برای سلامت ذهنی و عاطفی آن‌ها مفید است.

منعطف بودن در برابر انتقادها

ممکن است زمان ببرد، اما انتقاد اجتناب‌ناپذیر است. بیشتر والدین امروزی فرزندان خود را از جنبه‌های منفی زندگی مانند انتقاد کردن از آن‌ها یا باختن بازی، دور نگه می‌دارند اما به بچه‌ها یاد دادن منعطف بودن و ناراحت نشدن برای هرچیزی، بسیار باارزش است.

بچه‌ها باید بدانند که هر نظری حمله‌ی شخصی نیست و مقاومت کلید رویارویی با چالش‌های زندگی است. فرزندان خود را تشویق کنید که انتقاد سازنده را به‌طور مثبت بپذیرند و روی نظرات منفی تمرکز نکنند.

فحش ندادن

شاید یک یا دو ویدیو آنلاین از کودکی که فحش می‌دهد و والدینی که می‌خندند و آن را بامزه می‌دانند، دیده باشید. فحش دادن عادتی آسان برای یاد گرفتن است اما ترک آن سخت است. آن‌ها را تشویق کنید که احساسات خود را با استفاده از کلمات مناسب بیان کنند.

احترام به حریم شخصی و وسایل دیگران

ممکن است دیده باشید که بچه‌ها با کفش وارد خانه می‌شوند و بلافاصله شروع به دویدن و دست زدن به وسایل می‌کنند. احترام به حریم شخصی و وسایل دیگران، از عادات سالم و مهمی است که کودکان باید یاد بگیرند.

والدین باید دوباره به بچه‌ها یاد دهند که قبل از ورود به اتاق در بزنند، به حریم شخصی دیگران تجاوز نکنند و وسایل دیگران را با دقت و مراقبت لمس کنند. کودکان نیاز دارند که مرزها را درک کنند و اهمیت اجازه گرفتن را بدانند.

کمک به کارهای خانه

با وجود دستگاه‌هایی که تقریباً همه کارها را در خانه انجام می‌دهند، چرا باید به بچه‌ها یاد داد که جارو بزنند یا ماشین ظرفشویی را خالی کنند؟ مشارکت دادن کودکان در کارهای خانه به آنها مسئولیت‌پذیری و اهمیت سهیم بودن در زندگی با افرادی که با آن‌ها زندگی می‌کنند را یاد می‌دهد.

درست کردن این عادات سالم همچنین راهی عالی برای القای حس موفقیت و اخلاق کاری است. برای فرزندان خود کارهای خانه‌ی مناسب با سنشان را تعیین کنید و آن را به یک روتین تبدیل کنید.

قطع نکردن صحبت دیگران

همه ما می‌دانیم که چطور یک کودک می‌تواند هزار و یک بار «مامان!» را فریاد بزند، در حالی که مادرش در یک تماس زوم مهم است یا با فرد بزرگسالی صحبت می‌کند. اکثر بچه‌های قدیم می‌دانستند که قطع کردن صحبت بزرگترها بی‌ادبی است.

آموزش گوش دادن و صبر کردن برای نوبت صحبت به کودکان، یک مهارت ارتباطی حیاتی است. قطع کردن صحبت دیگران می‌تواند بی‌احترامی تلقی شود و مانع برقراری ارتباط مؤثر بشود.

کمک به غریبه‌ها

فرزندان خود را تشویق کنید تا به دنبال فرصت‌هایی برای کمک کردن به دیگران به روش‌هایی درست باشند، روش‌هایی که آن‌ها را در معرض خطر قرار ندهد. رفتارهای مهربانانه می‌تواند تأثیر عمیقی بر هر دو طرف، یعنی فرد کمک‌کننده و فرد دریافت‌کننده کمک داشته باشد و حس دلسوزی را در فرزندان شما القا کند.

به اشتراک گذاشتن

در خانه‌هایی که بچه‌های زیادی دارند، واقعاً هیچ چیز متعلق به کسی نیست و همه وسایل خود را به اشتراک می‌گذارند. به اشتراک گذاشتن یک مهارت اجتماعی اساسی است که به کودکان کمک می‌کند تا همدلی و همکاری را در خود پرورش دهند. اکثر بچه‌های امروزی تقریباً همه چیزهایی را که نیاز دارند را در اختیار دارند و هرگز مجبور نیستند با کسی چیزی را به اشتراک بگذارند.

کودکان باید یاد بگیرند که به اشتراک گذاشتن اسباب‌بازی‌ها، خوراکی‌ها یا وقتشان با دیگران، یک عمل مهربانانه و سخاوتمندانه است. فرزندان خود را تشویق کنید تا با خواهر و برادر، دوستان و حتی غریبه‌ها وسایل خود را اشتراک بگذارند.

صبر داشتن

وقتی می‌توانید در سه دقیقه نودل فوری درست کنید، ویدیویی را در چند ثانیه دانلود کنید و نامه‌ای را بدون رفتن به اداره پست بفرستید برای شخصی بفرستید، دیگر چه کسی نیاز به صبر دارد؟ صبر فضیلتی است که می‌تواند در طول زندگی به کودکان کمک کند اما ممکن است در دریای «همه‌چیز سه سوته و فوری» غرق شود.

صبر یعنی یادگیری صبر کردن بدون ناامیدی و درک اینکه همه چیز بلافاصله اتفاق نمی‌افتد، پختن شیرینی، کاشتن نهالی در زمین یا ایستادن در صف می‌تواند به آنها در صبور بودن کمک کند.