بیش‌تر اجتماعی شوید: نتایج جدید ارتباط کوچک شدن مغز و تنهایی طولانی مدت را نشان می‌دهد

از دست دادن صرفا یک مهمانی آخر هفته شلوغ، احتمالا نمی‌تواند تاثر مثبت زیادی روی مغز شما داشته باشد؛ اما، اگر شما از آن دسته افرادی هستید که ترجیح می‌دهید هفته‌ها به تنهایی در مخفیگاهتان پنهان شوید، این مطلب برای شماست. باید بدانید که نتایج جدید ارتباط کوچک شدن مغز و تنهایی طولانی مدت را نشان می‌دهد. این کار شما می‌تواند منجر به کوچک شدن مغزتان شود. در ادامه همراه دینو باشید.

ماجراجویان قطب جنوب

بد نیست در مورد ماجراجویان قطب جنوب بیش‌تر بدانید. یک مطالعه جدید در مورد اعزام شدگان به قطب جنوب، که بیش از یک سال را در دورترین نقطه جهان بدون تعامل انسانی زیادی گذرانده‌اند، نتایج جالب توجهی داشته است. آن‌ها نشان داده‌اند که قسمت‌های خاصی از مغزهایشان وقتی در مدت زمان مشخصی در معرض چنین انزوایی قرار می‌گیرند، کوچک می‌شود. تنها ماندن برای مدت طولانی، ظاهرا می‌تواند تحریکات مغزی را که موجودات اجتماعی مانند ما به شدت به آن احتیاج دارند، بی‌حرکت کند. این همان موضوعی است که باید در تصمیماتمان برای سفر به سرزمین‌های حتی بسیار دور افتاده‌تر مانند مریخ به خاطر بسپاریم.

«Alexander Stahn»، محقق طب فضایی، همچنین استادیار علوم پزشکی در روانپزشکی UPenn، درباره تحقیق جدید توضیح می‌دهد:

برای ارزیابی اثرات محرومیت جسمی و اجتماعی بر هیپوکامپ، ما تحقیقاتی را در مورد افرادی که در اعزام‌های قطبی شرکت کرده بودند، انجام دادیم. این افراد مشخصا کسانی بودند که در معرض یکنواختی محیطی و انزوای طولانی مدت فیزیکی و اجتماعی قرار داشتند. این مطالعه اخیرا در مجله پزشکی New England منتشر شده است.

پیشینه ارتباط کوچک شدن مغز و تنهایی

مطالعات روی حیوانات نشان داده که تنها ماندن به مدت طولانی برای سلامتی مغز مضر می‌باشد. با این حال چنین موضوعی هنوز در انسان‌ها زیاد مورد مطالعه قرار نگرفته است. به همین دلیل هم ایستگاه تحقیقاتی قطب جنوب، توانست به آزمایشگاه داخلی مناسبی برای Stahn و همکارانش برای بررسی اثرات مضر انزوای شدید در انسان تبدیل شود. 9 نفر از اعزام شدگان قبل و بعد از 14 ماه تنها بودن، با تعاملات محدود انسانی از همسالان خود مورد مطالعه قرار گرفتند. مغز آن‌ها توسط اسکن‌های MRI قبل و بعد از ماموریت بررسی شد (امکان MRI برای تنها یک فرد فراهم نشد). آن چه تیم Stahn پیدا کرد، بسیار دلسرد کننده بود.

نتایج MRI در 8 نفر از 9 فرد اعزامی نشان داد که حجم غده دندانه‌دار هیپوکامپ بعد از 14 ماه انزوا در مکانی چنین دور از دسترس، به میزان چشمگیری کاهش یافته است. این مسئله بسیار حائز اهمیت است. غشای دندانه‌دار هنگام پردازش شناختی و شکل‌گیری خاطرات، عملکرد حیاتی دارد، زیرا هیپوکامپ همان بخشی از مغز می‌باشد که کارکردهای اصلیش شامل یادگیری و حافظه است. حتی بدتر این که نتایج، کاهش مناطق دیگری از هیپوکامپ (هر چند که این میزان به اندازه قابل توجهی مانند غشای دندانه‌دار نیست) و همین طور ماده خاکستری که نقش اصلی در پردازش اطلاعات دارد را نیز نشان می‌دهند.

تاثیرات ویژگی‌های سفر بر ارتباط کوچک شدن مغز و تنهایی

اگر باز هم به دلایل بیش‌تری برای بیرون رفتن نیاز دارید، بد نیست بدانید که در کنار کوچک شدن غشای دندانه‌دار، اتفاقات دیگری نیز برای مغز می‌افتد. ما همچنین کاهش فاکتور نوروتروفیک مشتق شده از مغز (BDNF) را در نتایج این تحقیقات می‌بینیم. BDNF حافظه و یادگیری را تحت تاثیر قرار می‌دهد، و از توسعه، بقا و احیای نورون‌ها پشتیبانی می‌کند. عملکرد افراد شرکت کننده این تحقیق در آزمون‌های شناختی پس از آن 14 ماه تنهایی، به صورت چشمگیری کاهش داشته است. Stahn و همکارانش نتیجه گرفتند:

تغییرات در محیط‌های جسمی و اجتماعی بر انعطاف‌پذیری هیپوکامپ تاثیر می‌گذارد. ویژگی‌های این سفر، ممکن است واسطه‌ای در کاهش غلظت BDNF و تغییرات حجمی مغز مرتبط با آن باشد.

تاثیر ویژگی‌های این سفر در نتایج مطالعه، مواردی چون محدودیت برای یک فضای زندگی و کار منفرد، محدودیت قرارگیری در معرض تحریک‌های متفاوت و پیچیده مربوط به هیپوکامپ و تعاملات اجتماعی که محدود به یک گروه کوچک از افراد برای مدت طولانی است، می‌باشد. به طور قطع تحقیقات بیش‌تری نیاز است که باید بر روی بیش از 9 نفر صورت گیرد. با این حال، علاوه بر تشعشعات کشنده و ریزگردها، این موضوع نیز به عنوان یک فاکتور مهم می‌تواند آینده انسانیت را در مریخ و فضای عمیق تحت تاثیر قرار دهد. چنین نتایجی واقعا اعزام شوندگان آتی فضا را درگیر تفکر می‌نماید. نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.

ببیشتر بخوانید: چند راهکار برای جلوگیری از آسیب‌های مغزی که باید در روزمره به آن توجه کنید

ببیشتر بخوانید: 13 تمرین مغزی که به حفظ شفافیت ذهنی شما کمک می‌کنند را بشناسید