از توقیف رحمان 1400 تا نقدی بر آن و بررسی شوخی های جنسی به عنوان دلایل توقیف

شاید به جرات بتوان گفت که از جمله آخرین افرادی که در آخرین سانس فیلم کمدی “رحمان 1400” موفق به تماشای این فیلم شد، بنده بودم! دستور توقیف رحمان 1400 از ابتدای روز 25 فروردین ماه سال جاری داده شده و اگر تصور کرده اید که این دستور تنها حاشیه ی رحمان 1400 است، اشتباه می کنید.

بدون حاشیه نمی توان بود؟! توقیف رحمان 1400

فیلم سینمایی (رحمان ۱۴۰۰) به کارگردانی “منوچهر هادی” و تهیه‌کنندگی “علی سرتیپی” پرفروش ترین فیلم اکران نوروزی بود. از آنجایی که مضمون طنز با کمی سنت شکنی و عبور از خط قرمزهای سیاسی می تواند برای مردم فعلی بسیار جذاب باشد، فروش رحمان 1400 پس از مدت ها گیشه ها را تکان داد. احتمالا شاید به همین علت بود که حالا دشمنان به صف شده و در ابتدا کار را با نقد هایی آغاز کرده اند که به واقعا شاید چیزی از آنها در فیلم دیده نمی شد.

شاید بتوان گفت که این فیلم بدون حاشیه را به درون حاشیه کشانده و اگر شما هم این فیلم را مشاهده کرده باشید، خواهید دید که حتی نقد مجریان تلویزینی در شبکه کم بیینده ایرانی نیز در مورد آن خنده دار به نظر رسیده و مشخصا یک نظر شخصی است. همانطور که گفته شد، فیلم رحمان 1400 در آخرین روزهای اکران خود با توقف اکران روبرو شد؛ دلیل آن نیز استفاده از برخی صحنه هایی بوده است که در مشاهده اولیه سازمان نظارت سینمایی، دستور حذف آنها صادر شده است؛ اما حالا به ادعای همین سازمان ها، این فیلم با بیش از 1 ماه از اکران خود، این صحنه ها را در نسخه های سینمایی و نهایی سانسور نکرده است!

خود همین ادعا نیز با انتقاد های فراوانی همراه است؛ تهیه کننده این اثر، آقای سرتیپی، در یک پست ((لایو)) که در اینستاگرام منتشر شده است، اعلام می کند که در راهروهای وزارت ارشاد به دنبال رفع توقیف فیلمی است که با تمام مراقبت ها، باز هم توسط عده ای درگیر حاشیه شده است. ایشان اعلام کرده اند که تمامی صحنه های مورد بحث از فیلم سانسور شده و واقعا دلیل توقف نمایش آن را نمی دانند.

آیا شوخی های جنسی در رحمان 1400 واقعیت دارند؟

رحمان 1400 فیلمی است که فروش آن از مرز 22 میلیارد عبور کرده بود و اگر به توقف اکران دچار نمی شد، به طور حتم یک عنوان مثال زدنی در سالهای آتی سینما و گیشه ایران، خصوصا در زمینه طنز به حساب می آمد. عوامل این فیلم به منظور جلوگیری از ورود آن به حاشیه، حتی از اکران های دیگر نظیر جشنواره فیلم فجر نیز دوری جسته و اکران آن را به سینمای نوروزی واگذار کردند؛ با وجود مشکلات اخیر کشور از جمله سیل، فروش رحمان 1400 در این رقم خیره کننده ستودنی است.

داستان بر چه اساس حرکت می کند؟ رحمان 1400 داستانی جذاب را برای تماشاگر بر روی پرده نقره ای برده است؛ بازیگران برجسته ی آن، همگی برای سنت شکنی آمده اند؛ این وظیفه ای است که بر دوش آنها است. رحمان 1400 نه یک فیلم درام و نه یک فیلم با معانی مخفی است. برای درک آن و چیزی که کارگردان و نویسنده در نظر داشته اند، نیاز چندانی به تفکر و فشار بر خود نخواهید داشت. در هیچ یک از صحنه ها از داستان عقب نمی مانید چرا که تنها باید بخندید؛ نیازی به فکر کردن های اضافی نیست!

بازیگران و داستان رحمان 1400

بازیگران این فیلم از جمله “مهران مدیری”، “محمد رضا گلزار”، “بهرام افشاری” و “سعید آقا خانی” همگی تجربه شرکت در چنین اثرهایی را داشته و به خوبی از پس نقش خود برآمده اند. مسئله رانت، آقا زادگی، افراد متصل، اختلاس های چشمگیر و گردش ثروت در دستان تنها عده ای محدود از افراد جامعه ایران، یک واقعیت کامل است که در رحمان 1400، به خوبی آن را ترسیم کرده و بدون ترس از عواقب آن، سعی در برجسته سازی تبعات آن برای قشر متوسط و فقیر جامعه داشته اند. خانواده هایی که خودروهای میلیاردی را به عنوان یک هدیه ساده در نظر گرفته و از سوی دیگر برخی مردم برای زندگی روزمره و عادی خود مجبور به پرورش مرغ تخم گذار در اطراف منزل خود هستند.

بانک و موسساتی که با خوردن پول مردم گریخته و دست قانون نیز از آنها کوتاه مانده است. وضعیت هرج و مرج گونه اقتصاد بیمار ایران، در این فیلم به خوبی نمایان شده است. پس احتمالا آنچه که جلوی ادامه فعالیت رحمان 1400 را می گیرد، چیزی فراتر از شوخی های جنسی است. شوخی های جنسی تنها ابزاری است که منتقدان این فیلم به عنوان اهرم فشار در دست داشته اند؛ بدیهی است که شوخی جنسی خاصی در رحمان 1400 دیده نشده و شاید برای خنداندن و متفاوت بودن در یک اثر، تزریق چند حرکت در پرده اما با معنی لازم باشد.

توقیف رحمان 1400: سینماها خالی تر از قبل خواهند شد…

رحمان 1400 شانس آورده است؛ این فیلم از 25 اسفند ماه سال 1397 در سینماهای کشور به نمایش درآمده و تازه در 25 فروردین 1398 با توقف اکران متوقف شده است. هر چند که طبق برخی گزارش ها، اکران آن در چند سینما، همچنان ادامه داشته است. فیلم های سینمایی بسیاری بوده اند که به سرنوشت های بسیار بدتر مبتلا شده اند؛ آثار اجتماعی، پایان های باز، فیلم های سینمایی با القاء احساس چندگانه، غم و اندوه، ژانرهای درام، پررنگ تر کردن درد جامعه و ملودرام های کسل کننده که به عقیده سازندگان انبوهی از معنی را یدک می کشند، سینمای ایران را به سمت انزوا می برد.

در حال حاضر کاهش بازدید کنندگان شبکه های ملی یک داستان جدید است که خالی ماندن صندلی سینماها نیز بدان افزوده شده است. جلوگیری از هنجار شکنی ها، قدرت مافیا در سینما، توقف آثار طنز، عدم نمایش فیلم های انتقادی سیاسی و فشار بر محدود سازی مضامین مهم اجتماعی، دست و پای سینمای ایران را تقریبا قطع کرده و با ادامه این وضعیت، چیزی جز صندلی خالی سینماها باقی نخواهد ماند.