کره اسرارآمیز بتز چگونه باعث حیرت دانشمندان و نظامیان شد؟

سال‌ها است که از آسمان اجسامی فرو می‌افتد ولی هیچ‌کدام به‌مانندِ کره اسرارآمیز بتز نتوانست شگفتی دانشمندان، نظامیان و مردم جهان را برانگیزد.

کره‌ شگفت‌انگیز براقی از جنس فلز با رفتاری هوشمندانه که توسط خانواده بتز کشف شد و زنگ خطر را برای دانشمندان، مقامات نظامی، روزنامه‌نگاران و حتی عموم مردم به‌صدا درآورد.

کره اسرارآمیز و خانواده بتز

ماجرا از روزی معمولی در ماه می سال ۱۹۷۴ شروع شد. تری متیو بتز نوجوان و پدرش آنتوان که مهندس دریایی بود به همراه مادرش جری در حال وقت‌گذرانی در بیشه‌زار منطقه بودند.

آتش‌سوزی بزرگی‌ حدود ۸۸ هکتار از این بیشه‌زار را که در شرق جکسون‌ویل فلوریدا بود به تلی از خاکستر تبدیل کرده‌ بود؛ اما گویی قرار بود این گردش خانوادگی به نقطه‌ٔ عطفی در زندگی آن‌ها مبدل شود.

در ابتدای ماجراجویی، چیز خاصی توجه خانواده بتز را جلب نکرد ولی ناگهان متوجه یک کره صاف و براق با قطری کمتر از ۸ اینچ شدند که به نحوی غریبی با محیط اطراف خود بیگانه بود و تنها علامتی به‌صورت یک مثلث کوچک روی بدنه آن به چشم می‌آمد.

خانواده بتز با کمی تفکر و تخیل به‌ این نتیجه رسیدند که کره مرموز می‌تواند بخشی از یک ماهواره سقوط کرده باشد. آن‌ها در فلوریدا بودند و مرکز فضایی چندان از آن‌ها دور نبود. حتی این شیء مرموز شباهت عجیبی با نخستین ماهواره فضایی جهان با نام اسپوتنیک ۱ داشت و می‌توانست از زباله‌های فضایی روس‌ها باشد.

با‌ این دلایل کره اسرارآمیز می‌توانست متهم درجه اول آتش‌سوزی اخیر به‌شمار رود. البته روی کره هیچ اثری ناشی از صدمات حین سقوط از آسمان و حتی برخورد به زمین نبود؛ پس خانواده بتز این‌طور حدس زدند که این گوی یک نوع تیلهٔ بزرگ است که می‌تواند در توپ‌های قدیمی مورد مصرف داشته باشد. صاحب آن نیز به‌دلایلی همچون جذابیت بیشتر آن را با لایه‌ای از نقره آب‌کاری کرده است.

به‌هرحال خانواده تصمیم گرفت کره عجیب را به‌عنوان سوغات ماجراجویی خود به خانه بیاورد و بعد از مدتی هم توجه اهالی خانواده به کره مرموز کاهش یافت تا اینکه روزی تری دست به گیتار خود برد تا دوستانش را با نواختن قطعه‌ای مسرور کند. با نواختن گیتار شیء کره مانند که تابه‌حال کنار پنجره اتاق خواب در حال خاک خوردن بود شروع به واکنش کرد.

کره اسرارآمیز بتز شروع به حرکت می‌کند

هنگامی‌که تری شروع به نواختن گیتار کرد متوجه شد که کره نیز شروع به لرزیدن می‌کند. حرکتی شبیه ویبره یک دیاپازون که برای یک کره بسیار عجیب بود.تری تحریک شد تا آزمایش‌های دیگری روی کره اسرارآمیز انجام دهد و نتایج عجیبی نیز از آزمایش‌های خود ثبت کرد.

صدای خفهٔ غریبی از کره اسرارآمیز در برابر نواختن بعضی از نت‌ها به گوش می‌رسید که برای گوش انسان بسیار نامفهوم بود؛ و‌لی گویی از فرکانس خاصی بهره می‌برد. چراکه این رزنانس عجیب مایه آزار عمیق سگ خانواده می‌شد.

سگ بی‌نوا هنگامی‌که نزدیک کره بود به‌حدی آزار می‌دید که ناله می‌کرد و تلاش داشت با دستانش گوش‌هایش را بپوشاند؛ اما وقایع عجیب کره به این‌جا ختم نمی‌شد. آن‌ها متوجه شدند زمانی‌ که کره را به‌ سمتی هل می‌دهند، کمی جلوتر می‌ایستد و با ارتعاشی تغییر جهت می‌دهد و دوباره به‌جایی بازمی‌گردد که آن را هل داده‌اند.

کره به تغییرات آب‌وهوایی با لرزش‌های گوناگونی از خود واکنش نشان می‌داد. به‌ویژه در روزهای روشن که واکنش خاصی از خود نشان می‌داد و گویی از نور خورشید انرژی می‌گرفت؛ ولی تحت این شرایط هیچ‌گونه تغییرات واضحی از نظر گرم شدن یا حتی تابش نور مادون قرمز از خود نشان نمی‌داد.

در عین حال لرزش خفیفی در آن دیده می‌شد که به‌نظر می‌رسید درون خود یک موتور کوچک دارد. نکته جالب دیگر وجود تنها یک نقطه با خاصیت مغناطیسی روی سطح کره بود که البته تنها بر اسرار آن اضافه می‌کرد.

تری به‌ این نتیجه رسید که می‌تواند با کره ارتباط عمیق‌تری داشته باشد پس شروع به آزمایش‌های جدیدی کرد و به‌ نتایج شگفت‌انگیزی نیز رسید.

تری سعی می‌کرد با ایجاد صداهای خاص واکنش دقیق‌تری از کره ببیند. کره نیز درمقابل صداها به‌نوعی تقلید دست می‌زد.
لحظه اوج ماجرا زمانی بود که تری کره را روی میز قهوه‌خوری مادرش گذاشت تا بهتر بتواند به آزمایش‌های خود ادامه دهد ولی متوجه شد هنگامی‌که کره یه سمت لبه شیشه‌ای میز رانده می‌شود با هوشمندی خاصی و اجرای یک مانور حرکتی از سقوط خود جلوگیری می‌کند.

برای خانواده تری این تصور به‌‌یقین نزدیک شده بود که کره هوشمندانه رفتار می‌کند، منتهی نمی‌دانستند این فراست از سیستم درونی خود کره نشأت می‌گیرد یا از‌ طریق کنترل از راه دور چنین نتایج و تصمیم‌هایی از کره فلزی دیده می‌شود.

گویی کره باور آن‌ها را به چالش می‌کشید و خانواده بتز نیز با انجام آزمایش‌های گوناگون سعی می‌کردند راز کره مرموز را کشف کنند. برای آن‌ها قطعی شد که کره شگفت‌انگیز به‌نحوی تلاش می‌کند سقوط خود را بدون صدمه دیدن کنترل کند. آیا آزمایش‌های آن‌ها کافی بود؟

یکی از اعضای خانواده تصمیم گرفت تا به میز شیبی بدهد تا کره سقوط کند ولی کره با چرخش به دور خود، از سقوط خود جلوگیری کرد. این واکنش دور از انتظار کره که گویی قوانین گرانش نیوتن را به سخره گرفته بود باعث شد خانواده بتز بیشتر شگفت‌زده شوند.

کره با حرکت در خانه و اطراف آن، خانواده بتز را بار دیگر غافلگیر کرد تا جایی‌ که آن‌ها تصمیم گرفتند کره را شب هنگام در یک کیسه بسته‌ شده قرار دهند تا مبادا فرار کند.

سرانجام آن‌ها تصمیم گرفتند دیگران را نیز از وقایع کره شگفت‌انگیز مطلع کنند تا شاید خودشان نیز به جواب چند سوال دست پیدا کنند.

دنیای رسانه به آتش کشیده می‌شود

نخستین تماس با نشریه محلی جکسون‌ویل بود. مجله نیز که مشتاق ماجرا بود یک عکاس را به نزد آن‌ها فرستاد تا مطمئن شود ماجرا چفت‌و‌بست محکمی دارد.

لون انگر عکاس در عین حفظ حس بی‌اعتمادی خود در ۱۲ آوریل به دیدار خانواده بتز رفت. او خوب می‌دانست که امکان دارد آینده شغلی خود را بر سر این کار بگذارد.

هنگامی‌که انگر به خانه بتز رسید با استقبال گرم آن‌ها روبه‌رو شد و نخستین جمله‌هایی که شنید این بود: تا به چشم خود نبیند باور نمی‌کنید.

مادر خانواده از او خواست تا کره فلزی براق را روی زمین بگذارد و بعد از آن ماجرا به‌نحوی پیشرفت که بهتر است از زبان انگر روایت شود.انگر می‌گوید:

او به من گفت: گوی را روی زمین بگذارم و آن را هل دهم. کره را هل دادم. کره غلتید و سپس متوقف شد. گفتم: پس چی شد؟ او گفت : فقط یک دقیقه صبر کنید. کره شروع به چرخش کرد و حدود ۴ پا حرکت کرد. دوباره متوقف شد و دوباره چرخید و این‌بار حدود هشت پا به‌سمت چپ در یک قوس بزرگ حرکت کرد و درست پیش پای من ایستاد.

انگر نیز با دقت و احتیاط به بررسی گوی پرداخت او هم نتواست درزی یا نشانه‌ای از سازنده روی سطح کره فلزی پیدا کند و تنها تأکید کرد که یک مثلث کوچک روی گوی دیده می‌شود.

عکاس جوان گزارش تجربه اسرارآمیز خود را به ویرایشگر روزنامه رساند و آن‌ها نیز بدون تأخیر گزارش کره شگفت‌انگیز خانواده بتز را چاپ کردند و آتشی در دنیای رسانه‌ها به‌پا شد.

از انتشارات معتبر کشور مانند نیویورک تایمز، روزنامه لندن و چند خبرنگار مطرح به‌سمت آدرس خانه بتز روانه شدند تا حقیقت ماجرا را با جشم خود ببینند؛ اما این موضوع تنها توجه رسانه‌ها را به خود جلب نکرده بود. دانشمندان، پژوهشگران و حتی نظامیان نیز به‌دنبال دیدن این کره مرموز بودند.

نمایندگانی از نیروی دریایی

نمایندگانی از نیروی دریایی ایالات متحده و همچنین ناسا با خانواده بتز تماس گرفتند. علاقمندان UFO و نماینده سازمان پژوهش‌های پدیده هوایی (APRO) نیز به‌سرعت خود را به آنجا رساندند. آن‌ها مملو از احساس شک و اشتیاق بودند و با دیدن توانایی‌های عجیب کره شگفت‌انگیز تحت تاثیر قرار گرفتند.

تا آنجا که یک سخنگوی نیروی دریایی ایالات متحده حاضر شد در یک برنامه تلویزیونی گواهی بدهد که شاهد رفتار عجیب کره بوده درحالی‌که قادر به مشخص کردن سازنده و علت رفتار آن نیست. بیانیه رسمی نیز از طرف نیروی دریایی صادر شد که اعلام می‌کرد مالکیت کره از آن دولت ایالات متحده نیست.

تمام این وقایع به‌نحوی پیش رفت که آرامش نه‌تنها از خانواده بتز بلکه حتی از محل سکونت آن‌ها نیز رخت بربست و هجوم گسترده علاقمندان زندگی را بر آن‌ها سخت کرد.

در عین حال آن‌ها نمی‌خواستند کره را نیز از دست بدهند و حتی به پیشنهاد یک منجم و یوفوشناس معروف به نام آلن هینک (Allen Hynek) برای فرستادن کره به دفتر تحقیقات وی برای انجام آزمایش‌های بیشتر حتی باوجود تضمین و وثیقه کافی برای حفظ و نگهداری کره، باصراحت مخالفت کردند.

رفت‌وآمد کره اسرارآمیز بتز

درست هنگامی که فشار و جو روانی علیه خانواده بتز درحال زیاد شدن بود و تجمع و رفت‌و‌آمدهای مکرر افراد کنجکاو باعث عصبانیت خانواده شده بود، پرده‌ای دیگر از حقایق عجیب کره اسرارآمیز فرو‌ریخت.

خانواده بتز شنیدن صدای وهم‌انگیز یک موسیقی که از ارگی نواخته می‌شد را تجربه می‌کردند، درحالی‌که مدعی بودند چنین سازی در خانه آن‌ها وجود ندارد؛ اما شگفتی ماجرا به همین جا ختم نشد.

بعد از آن درهای خانه بدون دلیل در طول شبانه‌روز بازوبسته می‌شدند و به‌نظر می‌رسید خانه آن‌ها توسط اشباح شرور مورد حمله قرار گرفته است. دیگر کنجکاوی جای خود را به نگرانی داده بود و خانواده بتز متوجه شدند که به‌ پایان ماجرای پررمزوراز و جالب کره اسرارآمیز نزدیک می‌شوند.

به‌دنبال این اتفاق‌های شبانه و ترسناک خانواده تصمیم خود را گرفتند و از دانشمندان نیروی دریایی جکسون‌ویل یاری خواستند.

نظامیان و کره اسرارآمیز بتز

دانشمندان ارتشی در همان گام اول متوجه شدند با سدی بزرگ روبه‌رو هستند. دستگاه‌های متالوژیست ارتش قادر به‌ تولید اشعه ایکس کافی برای نفوذ به درون کره نبود تا اسرار آن را برملا کند؛ اما آن‌ها قصد تسلیم شدن نداشتند و با دستگاه قوی‌تری به سراغ کره رفتند. در‌ عین اینکه با آزمایش طیف‌سنجی سعی می‌کردند جنس ماده کره را نیز تعیین کنند.

پژوهش‌های آن‌ها مشخص کرد کره دقیقا به قطر ۷/۹۶ اینچ است و وزن آن نیز تنها ۲۱/۳ پوند است. برآورد آن‌ها از ضخامت پوسته کره اسرارآمیز تقریباً یک‌و‌نیم اینچ بود که می‌توانست فشاری بالغ بر ۱۲۰ هزار پوند در اینچ مربع را تحمل کند.

جنس کره نیز از فولاد ضدِزنگ به‌ویژه آلیاژ فرومغناطیس ۴۳۱ تعیین شد. این آلیاژ باوجود نیکل موجود در آن می‌تواند حرارت‌های بالا، تنش‌های مکانیکی و خوردگی را به‌خوبی تحمل کند و شاید بهترین مثال کاربردی برای استفاده آن مصرف در صنایع ساخت زیردریایی‌ها باشد.

با بررسی توسط اشعه ایکس قوی‌تر نیز مشخص شد که درون کره چند گوی به‌ویژه یک گوی مرکزی ساخته شده از ماده‌ای با چگالی غیر‌معمول قرار دارد. خواص احتمالی ماده درونی باعث شده بود که از شکافتن یا نفوذ فیزیکی به درون کره پرهیز شود. آن‌ها متوجه شدند که کره چهار قطب مغناطیسی دارد که دوبه‌دو مثبت و منفی هستند و درعین‌حال متحد‌المرکز نیستند.

با تحقیقات نیروی دریایی این نتیجه نیز مشخص شد که باوجود خصایص مغناطیسی کره، نشانه‌ای از رادیو‌اکتیویته بودن آن وجود ندارد و به‌نظر نمی‌رسد که بتوان آن را در دسته مواد منفجره قرار داد.

پژوهشگران تمایل زیادی به بررسی بیشتری داشتند؛ اما خانواده بتز برای آن‌ها شرط گذاشته بودند، ظرف دو هفته نتایج کار خود را اعلام کنند و کره را بازگردانند.

نیروی دریایی به‌وعده خود عمل کرد و کره را بازگرداند؛ لیکن همچنان سؤال‌های مربوط‌به منشاء و هویت کره بی‌پاسخ ماند. البته نیروی دریایی با بازگرداندن کره به‌نوعی اعلام کرده‌ بود این قطعه از آن دولت آمریکا و نیروی دریایی نیست.

آیا لایه‌های مخفی و محرمانه در سیستم حفاظت اطلاعات آمریکا باعث ‌می‌شد که آن‌ها چنین اقدامی کنند. اگر آن‌ها ابزاری ساخته بودند که می‌توانست به‌عنوان یک ابزار اطلاع‌رسانی و راهنمای ادوات موشکی در نقاط دیگر به تجهیزات مادر کمک کند، آیا صلاح می‌دیدند تا وجود آن‌ را مطرح کنند؟

محصولی از هوش موجودات فرا‌زمینی

حال که نظرات کارشناسان نیروی دریایی از نگرانی خانواده بتز کاسته بود و آن‌ها متوجه شدند که احتمال دارد کره اسرارآمیز محصول هوش موجودات فرا‌زمینی باشد و دوباره بازار کنجکاوی‌ها داغ شد.

متخصصان با دلیلی منطقی ابراز کردند برای تأیید منشاء فرا‌زمینی کره باید دیگر دانشمندان جهان نیز آن را یررسی کنند؛ ولی احتمال اینکه آن‌ها نمی‌خواستند بر وحشت وجود موجودات فرا‌زمینی هوشمند دامن زده شود نیز می‌توانست علت مناسبی برای مطرح کردن این نظریه‌ها باشد.

کره اسرارآمیز بتز و دکتر ویلسون

پژوهشگر دیگری به نام دکتر کارل ویلسون به نمایندگی از یک موسسه تحقیقاتی از لوئیزیانا نیز به‌نزد خانواده بتز آمد و بعد از ۶ ساعت بررسی اعلام کرد کره امواج رادیویی از خود ساطع می‌کند و در اطراف خود امواج مغناطیسی دارد.
دکتر ویلسون نیز وجود قطب‌های مغناطیسی را تأیید کرد و اعتراف کرد که کره یک پدیده فوق‌العاده چالش‌برانگیز برای بشر است. همچنین به‌نظر او چگالی شار میدان با‌ این مشخصات علم فیزیک را به مبارزه طلبیده است.
ویلسون همچنان ادعا کرد که فلز پوسته اگرچه قابل مقایسه با فولاد ضد زنگ است لیکن در خود عنصری ناشناخته دارد که باعث قدری تفاوت با فولاد خواهد شد.

ظاهراً دکتر ویلسون نیز شاهد رفتار کره، طی مسیر و تغییر مسیر ناگهانی آن بوده ولی نتوانسته بود یک الگو یا علت برای این رفتار کره تعریف کند. درعین‌حال خانواده بتز خواسته یا ناخواسته به‌طرز عجیبی خود را در مقابل خطرات ناشناخته آزمایش‌های دکتر ویلسون قرار دادند.

اگر این وسیله قوه تخریب داشت می‌توانست وقایع ناگواری در حین آزمایش‌ها رخ دهد که البته قابل جبران نبود. ازاین‌جهت شباهت جالب کره اسرارآمیز بتز با بمب اتمی که مردخای وانونو افشاگر اسرائیلی با عکاسی از فعالیت‌های هسته‌ای اسرائیل منتشر کرد نیز جالب‌توجه است. تصاویری که در آن کره‌ای فلزی درون پوششی تیره رنگ قرار می‌گرفت می‌توانست مفهومی جدید به کره اسرارآمیز بتز بدهد.

درنهایت دکتر ویلسون نیز نتوانست درباره منشاء کره چیز فراتر‌ بگوید و خانواده بتز نیز به‌حقیقت ماجرا نزدیک‌تر نشدند و نظریاتی همچون یک کاوشگر فضایی آسیب‌دیده یا شاید یک دستگاه ضد گرانش در وصف کره هنوز به قوت خود باقی بود.

سرانجام کره اسرارآمیز بتز

سرانجام نمایندگان APRO توانستند خانواده بتز را متقاعد کنند که کره می‌تواند نشانه‌ای از موجودات فضایی هوشمند باشد و بدین‌ نحو آن‌ها را شایسته دریافت جایزه ملی ۵۰ هزار دلاری کردند که در دهه ۷۰ برای یافتن مدارک یا شواهد علمی ارزشمند از موجودات فضایی تعیین شده بود.
هرچند گفته شد این مرکز بعد از یک سری آزمایش‌ها این کره اسرارآمیز را به‌عنوان یک سند از موجودات فضایی قبول نکرده و منشاء آن را زمینی اعلام کرده است. شاید تلخ‌ترین بخش ماجرا این است که در‌ حال‌ حاضر خبر معتبری از سرنوشت این کره در اختیار کسی نیست.

به نظر می‌رسد بعد ازاین، حقایق ماجرا در هالهٔ روایت‌های گوناگون و فانتزی که با‌حمایت گروه‌های ذی‌نفع در وقایع کره اسرارآمیز منتشر می‌شد پنهان شده است.
متحمل است که کره اسرارآمیز هنوز هم در نزد خانواده بتز نگهداری شود. بااین‌وجود می‌توان این پرسش را نیز به سؤال‌های کره اسرارآمیز خانواده بتز اضافه کرد که چه کسی آن را ساخت؟ چه هدفی داشت؟ و اکنون این کره اسرارآمیز کجاست؟