5 مورد از برجسته‌ترین شهرهای زیرزمینی باشکوه به عنوان سکونتگاه‌های جوامع بشری

توسط لیلا میرزاخان · 9 اردیبهشت 1399 · ۴ مرداد ۱۳۹۹ · ۰

تصور این که انسان بتواند مدت زیادی در یک فضای بسته به دور از نور خورشید زندگی کند، برای بسیار از ما دشوار است. احساس ناخوشایند این شرایط عجیب، چیزی نیست که افراد زیادی قادر به تحمل آن باشند. با این وجود بد نیست بدانید که چنین شهرهایی از گذشته تا به امروز بخشی از سکونتگاه‌های جوامع بشری و همچنین مسکن هزاران نفر بوده‌اند. در ادامه همراه دینو باشید تا با 5 مورد از برجسته‌ترین شهرهای زیرزمینی باشکوه آشنا شوید.

برجسته‌ترین شهرهای زیرزمینی باشکوه

ورودی‌های پنهان، تونل‌های باستانی و تاریخ‌های پررمز و راز بسیاری در زیر سطح زمین منتظر کشف شدن هستند. این آثار تاریخی ارزشمند با داستان‌هایی از زندگی هزاران نفر ساکن خود از گذشته‌های دور تا به امروز، هنوز هم برای کمتر کسی شناخته شده‌اند. تصاویری از برجسته‌ترین شهرهای زیرزمینی باشکوه را ببینید تا درک درستی از معدود سکونتگاه‌های واقعی در زیر سطح زمین داشته باشید. فراموش نکنید که افرادی هنوز هم در این مکان‌ها زندگی می‌کنند.

1. کاپادوکیا (Cappadocia)، ترکیه

منطقه کاپادوکیا واقع در ترکیه مرکزی، دارای 36 شهر زیرزمینی است! در عمق حدود 85 متر (280 فوت)، «درین‌کویو» (Derinkuyu) به عنوان عمیق‌ترین آن‌ها از 7 سطح زیرزمینی ساخته شده است. در این شهر که تقریبا تمامی زیرساخت‌های لازم برای تمدن بشری را در خود داشت، زمانی 20000 نفر زندگی می‌کرده‌اند. از جمله: مغازه‌ها، محوطه‌های زندگی، مدرسه‌ها، شفت‌های تهویه، چاه‌ها، آشپزخانه‌ها، تاسیسات سوختی، حمام‌ها، انبارها و دیگر موارد ضروری برای شکل‌گیری یک اجتماع همگی در گذشته وجود داشته است. درین‌کویو به گونه‌ای ساخته شده که شبیه به پیچ و خم‌های یک ماز در قرن 8 قبل از میلاد مسیح و همچنین دفاعی قدرتمند در برابر حمله و تهاجم دشمنان باشد. این شهر در سال 1963 توسط یکی از اهالی محلی به صورت اتفاقی کشف شد.

شهرهای زیرزمینی باشکوه - فروشگاه‌های کاپادوکیا

شهرهای زیرزمینی باشکوه - روزنه‌های تنفسی

شهرهای زیرزمینی باشکوه - کلیسای درین‌کویو

2. ماتماتا (Matmata)، تونس

شهر کوچکی واقع در جنوب تونس که از ساختمان‌هایی به نام «تروگلودیت» (Troglodyte) یا ساختارهای غارنشینی تشکیل شده است. حدود 2000 نفر به صورت تمام وقت در سازه‌هایی که با حفر گودال‌هایی بزرگ برای ایجاد فضای زندگی ساخته شده‌اند، زندگی می‌کنند. این مجتمع زیرزمینی در سال 1967 کشف شد. جالب است بدانید که هتل ماتماتا Sidi Driss در «جنگ ستارگان: یک امید جدید» (Star Wars: A New Hope) به عنوان خانه کودکی «لوک اسکای واکر» (Luke Skywalke) در «تاتوئین» (Tatooine) مورد استفاده قرار گرفت.

شهرهای زیرزمینی باشکوه - خانه‌های ماتماتا

شهرهای زیرزمینی باشکوه - محوطه حیاط در ماتماتا

شهرهای زیرزمینی باشکوه - فضای داخلی ماتماتا

شهرهای زیرزمینی باشکوه - تجهیزات ارتباطی

3. پترا (Petra)، اردن

پترا در کوه‌های جنوب اردن قرار دارد. این شهر زیرزمینی از حدود 2000 سال پیش در اوج خود 40000 نفر را در مجموعه‌ای چشمگیر از اتاق‌ها، مقبره‌ها، سالن‌ها و معابد جای داده است. یکی از نفیس‌ترین حکاکی‌های آن «الخزنه» (Al-Khazneh) به معنای «خزانه‌داری» است که ارتفاع آن با نمای زینتی صخره‌ای عظیم، به 130 فوت (40 متر) می‌رسد. پترا همچنین در فیلم «ایندیانا جونز و آخرین جنگ صلیبی» (Indiana Jones and the Last Crusade) شناخته شده است. کاوشگران این منطقه معتقدند که بخش اعظم ویرانه‌های پترا ممکن است هنوز هم در زیر زمین باشد.

شهرهای زیرزمینی باشکوه - شهر پترا در اردن

شهرهای زیرزمینی باشکوه - آثار باشکوه پترا

شهرهای زیرزمینی باشکوه - ایندیانا جونز و آخرین جنگ صلیبی

شهرهای زیرزمینی باشکوه - طبیعت زیبای پترا

شهرهای زیرزمینی باشکوه - فضای داخلی پترا

4. کوبر پدی (Coober Pedy)، استرالیا

این شهر کوچک و زیرزمینی در Outback South استرالیا، معروف به «پایتخت اوپال جهان»، خانه حدود 1600 ساکن زیر سطح زمین است. اسکله‌ها و معادن در کنار خانه‌ها، مغازه‌ها، رستوران‌ها، هتل‌ها، موزه‌ها، کلیساها و یک فروشگاه سوغاتی همگی از جاذبه‌های این شهر زیبا هستند. خانه‌های کوبر پدی به منظور فرار ساکنان آن از گرمای سوزان منطقه، در زیر زمین ساخته شده‌اند. این شهر که مکان یکی از معدود کلیساهای زیرزمینی جهان است، بیش از 80 درصد از اپال‌های جهان را تولید می‌کند.

5. ماترا (Matera)، ایتالیا

Sassi di Matera به معنی «سنگ‌های ماترا» در گذشته خانه غارنشینان ماقبل تاریخ شهر جنوبی ایتالیا بوده است. سکونت زیرزمینی یکی از اولین فرم‌های یکجانشینی به صورت شهرک در ایتالیا بوده که به ده هزار سال پیش از میلاد باز می‌گردد. خانه‌ها، همان طور که ماکت تاریخی شهر نشان می‌دهد، از خود سنگ آهکی حفاری شده‌اند. در کمال تعجب مردم تا قرن بیستم نیز در این غارها بدون دسترسی به امکانات و نور خورشید زندگی می‌کردند. به زودی سطح کم‌نور و بیماری زیاد باعث ایجاد شرایط زاغه مانندی شد که ساکنان آن با فقر دست و پنجه نرم می‌کردند. بین سال‌های 1953 و 1968، این غارنشینان به مسکن مدرن منتقل شدند. اوج شکوفایی جامعه هنری ماترا پس از رواج جهانگردی در دهه‌های اخیر بود که منجر به احیای این سرزمین شد.