چگونه فیل ها نسبت به سایر جانوران و انسان ها از سرطان جلوگیری می کنند
مطالعهای جدید از یک تیم بینالمللی از دانشمندان روشن میکند که دقیقاً چرا فیل ها، یکی از بزرگترین حیوانات روی کره زمین، به طور متناقضی نرخ پایین ابتلا به سرطان را دارند. این تحقیقات نشان داد که این پستانداران دارای ژنتیک منحصر به فردی هستند که خطر ابتلا به تومور را در آنها کاهش میدهد و این یافتهها میتواند به توسعه درمان سرطان برای انسان کمک کند.
همانطور که یک موجود زنده پیرتر میشود و سلولهای آن به تکثیر ادامه میدهند، احتمال جهشهای سرطانی افزایش مییابد و هرچه ارگانیسم بزرگتر باشد، سلولهای بیشتری دارد در نتیجه شانس جهش و خطر ابتلا به سرطان با افزایش سن بیشتر میشود.
از انسانهای قد بلندتر تا سگهای بزرگتر، مشخص شده است که خطر ابتلا به سرطان با اندازه بدن ارتباط مستقیم دارد. بنابراین، از نظر تئوری، حیوانات بزرگی که عمر طولانی دارند، باید نسبت به موجودات کوچکتر، احتمال سرطان بیشتری را تجربه کنند.
اما در بعضی از گونههای بزرگتر مانند نهنگها و فیلها، علیرغم اینکه بزرگ هستند و عمر طولانی دارند، به نظر میرسد که شواهد بسیار کمی از سرطان وجود داشته باشد.
فیلها طول عمری مشابه انسان دارند، اما علیرغم جثهشان، حتی در سنین بسیار بالا، علائم سرطان کمی از خود نشان میدهند. تخمین زده شده است که پنج درصد از فیلها در نهایت به سرطان تسلیم میشوند، در حالی که این رقم در انسانها 25 درصد است.
یک مطالعه مهم چند سال پیش در مورد یکی از راههای کلیدی این پستانداران عظیم برای مقابله با سرطان انجام شد. به نظر میرسد فیلها 20 نسخه متفاوت از یک ژن سرکوب کننده تومور به نام p53 دارند.
این ژن، پروتئینی به نام p53 را رمزگذاری میکند که به عنوان محافظ سلولی عمل میکند. این پروتئین تا حدودی مانند یک نگهبان عمل میکند که وظیفه آن متوقف کردن تقسیم سلولی در هنگام تشخیص آسیب یا جهش DNA است.
وقتی ژن p53 به درستی کار نمیکند سلولهای آسیب دیده میتوانند تکثیر شوند و بافت سرطانی تشکیل شود. متاسفانه ما برخلاف فیلها، فقط یک نسخه از این ژن را داریم.
چگونه تنوع ژنهای p53 در فیل ها سرطان را سرکوب میکند؟
فعالیت p53 در یک سلول، توسط ژن دیگری به نام MDM2 تنظیم میشود که پروتئینی را کد میکند که پروتئین p53 را فعال میکند.
این مسیر p53–MDM2 برای عملکرد سلولهای سالم اساسی است. p53 برای بررسی سلامت سلول وارد کار میشود و MDM2 با ارسال سیگنالی مبنی بر اینکه همه چیز خوب کار میکند، مانع از مرگ سلولی p53 میشود.
در انسان، از آنجایی که ما فقط یک کپی از ژن p53 داریم، خیلی طول نمیکشد تاMDM2 تحت کنترل سلولهای سرطانی در بیاید و اجازه تکثیر سلولهای سرطانی را بدهد. اما در فیلها، پروتئین p53 دهها شکل مولکولی مختلف به خود میگیرد و از غیرفعال شدن MDM2 جلوگیری میکند و تکثیر بسیاری از سلولهای سرطانی را متوقف میکند.
در این مطالعه، محققان با به کار بردن دهها روش جدید برای فعالسازی مولکولهای p53، چندین راه جدید برای درمانهای هدفمند سرطان در انسان یافتهاند.
تصاویر نویسندگان دیدگاه از Gravatar گرفته میشود.