پیرترین پرنده جهان 70 ساله است و هنوز هم تولید مثل می‌کند!

unknow گفت:

سلام

شما می فرمایید زندگی کسل کننده شد ولی تنها چیزی که خیلی شادتون کرد اینه که اثری از خودتون بجای بذارید اما یه نکته هست دقت کن که زندگی کسل کننده میشه توی این دنیا چون دائما کارهای تکراری انجام میدید بلفرض شما یک غذای جدیدُ وقتی شروع می کنی به خوردن دفعه اول برات لذت داره ولی اگر به مدت طولانی اون غذارو بوخوری ازش زده میشی
اما اثر به جا گذاشتن رو تو هیچ وقت حس نمی کنی و درونت بطور مداوم ذخیره نمیشه برای همین با اینکه ممکنه یک انسان بارها به زندگی برگرده هم چنان اگر دنبال چیزی باشه که واقعا شادش کنه هم خودش و هم بقیرو اون چیز اثر گذاشتن هست که این بینهایت تکرار بشه باز همان حرفای تکراری زده میشه اما هیچ وقت تکراری به نظر نمی رسه و همیشه شادش می کنه من بنا به صحبت خودتون این مثالُ میزنم که وقتی انسان وارد بهشت میشه اگر یک میوه یا غذارو هروز به مدت هزاران سال بوخوره هیچ وقت از اون غذا زده نمیشه و هیچ وقت از زندگیش کسل نمیشه زیرا درسته مثله این دنیا دیگه نمیمیره که اثر گذاری شادیش بارگذاری مجدد بشه بلکه بطور مداوم هرموقع که به نقطه مورد نظر رسید از درونت بطور کامل نابود میشه و دوباره متولد میشه حتی حس کسلی خودش یجور عذاب هست و توی بهشت اعمال نباید هیچگونه احساس عذابی در کار باشه

بنده ی خدا من که نیومدم دردُ دل کنم من حقیقت گفتم بقیه هم به این حقایق آگاه می کنم تا بلکه جمع بشه و راهی برای متوقف سازی این هدف کثیف باشه
من اومدم راجب درک درست از بینهایت حرف میزنم بعد شما اومدی جملات انگیزشی میگی
تو بورو یک بزرگ اسلامُ بیار بهش بگو این دنیا بیهوده آفریده شده میگه نه این دنیا بیهوده آفریده نشده بلکه این دنیا امتحانیست برای بازگشت به خدا و محل زندگی اصلیمون یعنی بهشت خوب این نشون کلا عقلش دست خودش نیست و دو دستی تقدیمش کرده به خدا و چون دیگه بطور کامل خام شده یعنی خالی از عقل اگر بیاد حرفای منُ بخونه ممکنه بگه تو هیچی بارت نیست یا باصطلاح کلت بو قرمه سبزی میده دلیلش اینه که چون دیگه تعطیل شده بطور کامل و قفل خدا از هر قفلی قوی تر هست چون خداست دیگه مگه بالاترش داریم
من نه لطف می کنم و نه دردُ دل می کنم و این کارو حتی بعد از قیامت اگر توی بهشت هم رفتم ادامه میدم و هرکسی که قابلیت فهم بینهایت رو داره جمع می کنم
شما عقلت به این چیزا قد نمیده و درگیر این مزخرفات شدی اما به نحوی که قفل شدیدی توی ذهنت ایجاد شده
شما از روی احساسات و دلتون و غریزتون تصمیم میگیرید و ممکنه از سختی زیاد افسرده بشین و دست به کارهای خطرناکی بزنید و برای انجام یک کار با حدأکثر تواناییتون نیاز به انگیزه دارید یعنی انگیزه مورد نیازتون نباشه توی همین امور دنیاهم ضعیف تر از اون چیزی هستید که فکرشو می کنید برای اثبات حرفم بورو توی کلیپ انگیزشی بگرد اون کلیپیُ پیدا کن که یه پسر چاقی که یک نفرم روی کولش هست کله زمینُ میره اما اگر مربی ورزشش بالاسرش نبود که بهش انگیزه بده نصف راهم نمی تونست بره چون همون اولش چند قدم برداشت گفت خسته شدم اما بخاطر انگیزه ای که از مربی بهش وارد می شد کله زمینُ رفت اونقدری ادامه داد که انرژیش به صفر رسید و خودبخود دستاش افتاد از بیحالی شدید
شما موجودات فانی هستید (مگر اینکه اونقدر کودن باشین که به محض خوندنش اولین فکرتون جسم فانی باشی) و این چیزی هست که خودتون می خواین باشین

من راجب پوچی دنیا حرف زدم اونوقت تو اومدی ربطش دادی به زندگی و یا پوچی زندگی، بله توی زندگی همیشه میشه یه حالتی از مزخرفات خدا رو به خواست خودت در نظر بگیری که زندگیت پوچ نباشه اما صحبت من زندگی نبود بلکه خلقت بود که به خواست خود واسط خلقت شدن یعنی دنبال راه خدا بودن و دارم از پایه یعنی شروع خلقت حرف میزنم پس اساسا همه چیز پوچ به حساب میاد و پوچی یعنی نیستی جایی که هیچی نیست چیزی که هیچ کس نمی تونه زیر سوال ببرتش ولی در ابتدا خدا این کارو کرده که معلوم نیست چیه و حالاهم شما با این دلیل مزخرفتون

می تونستم توی همین 4 خطُ در جوابت بنویسم و تمام ولی این همه توضیح نوشتم که حدأقل به بینش خودت آگاهت کنم
درضمن بعضی چیزا هستن که اگر مزشون کنی دیگه راه برگشتی نداره یعنی همون اگر حالا به هر دلیل که انجامش دادی یعنی پذیرفتیش و یکی از این موارد به خواست خود همین بچه دار شدن است که دیگه راه بازگشت نداره

بقول کاربر (ن) فقط باید سکوت کرد و چیزی نگفت
ما متوجه چیزهایی شدیم که چاره ای جز سکوت نداریم
برای فهمشون فقط باید به درک درستی از بینهایت رسید