بررسی فیلم ترسناک ایرانی ، از نقاط ضعف تا معرفی
سینمای ایران، چه پس و حتی پیش از انقلاب، دارای عناوین فاخر بسیاری است؛ افزایش کمی تولید در سالهای ۱۳۷۵ خورشیدی تاکنون، به معنی کم شدن آثار فاخر و برجسته نیست؛ به عبارت سادهتر، حتی در زمان بالا رفتن تولید عناوین سینمایی و تلویزیونی، همچنان شاهد آثاری تحسینبرانگیز از بزرگان سینمای ایران بودهایم که در جشنوارههای جهانی و نمایشهای خارج از مرز نیز خوش درخشیدهاند. سینمای ایران را میتوان به یک مزرعه بزرگ توصیف کرد که کشاورزان آن از ترس عوامل محیطی، تنها به کشت چند محصول تکراری میپردازند و فیلم ترسناک ایرانی ازجمله ژانرهایی است که در سینمای ایران جایش خالی مانده است.
نگاه سابجکتیو در سینمای ایران
سینمای دفاع مقدس، موضوعات داغ و واقعیتهای اجتماعی، طنز، نمایش زندگیهای لاکچری، پرداختن به داستانهای عاشقانه با ترتیبهای متعارف و غیرمتعارف و… ازجمله ژانرهایی هستند که در سالهای اخیر با تغییرات نه چندان زیاد و ملموس، به راه خود در سینمای ایران ادامه داده و متاسفانه از سینمای ایران، یک سینمای نسبتاً “سابجکتیو” باقی مانده است. سند این ادعای صریح و بیپرده، تولید عناوین تکراری و پرهیز از نوآوریهای کلی است؛ حتی گاها شاهد نوآوریهایی هستیم که وامدار ایدههای خارجی هستند.
ژانر وحشت، ژانری که جای خالی آن در سینمای ایران احساس می گردد
یکی از ژانرهای پرطرفدار جهان، ژانر وحشت است؛ البته این موضوع تا بدان جا حساس و غیرقابل ریسک است که حتی در سینمای غرب و شرق آسیا که مرکز اصلی ساخت چنین آثاری است، شاهد اشتباهات و شکستهای فراوانی بودهایم؛ پس دوری جستن کارگردانان ایرانی از این ژانر در سالهای اخیر نیز چندان غریب و بدون علت نبوده است. بااینوجود آثاری مانند عناوین زیر، در این زمینه تولیدشده و برخی از آنها به موفقیتی خیرهکننده دستیافتهاند:
- فیلم سینمایی آل به کارگردانی بهرام بهرامیان تولید سال ۱۳۸۸
- فیلم سینمایی اثیری به کارگردانی محمدعلی سجادی تولید سال ۱۳۸۱
- فیلم سینمایی پارکوی به کارگردانی فریدون جیرانی تولید سال ۱۳۸۵
- فیلم سینمایی چرکنویس به کارگردانی علی جناب تولید سال ۱۳۹۲
- فیلم سینمایی حریم به کارگردانی سید رضا خطیبی سرابی تولید سال ۱۳۸۸
- فیلم سینمایی خواب لیلا به کارگردانی مهرداد میر فلاح تولید سال ۱۳۸۶
- فیلم سینمایی خوابگاه دختران به کارگردانی محمدحسین لطیفی تولید سال ۱۳۸۳
- فیلم سینمایی رز زرد به کارگردانی علی خودسیانی تولید سال ۱۳۸۱
- فیلم سینمایی زنگها به کارگردانی محمدرضا هنرمند تولید سال ۱۳۶۴
- فیلم سینمایی زیر سایه به کارگردانی بابک انوری تولید سال ۲۰۱۶ در کشور انگلستان
- فیلم سینمایی شب بیست و نهم به کارگردانی حمید رخشانی تولید سال ۱۳۶۸
- فیلم سینمایی قتل آنلاین به کارگردانی مسعود آب پرور تولید سال ۱۳۸۴
- فیلم سینمایی کابوس به کارگردانی سیروس مقدم تولید سال ۱۳۸۷
- فیلم سینمایی کلبه به کارگردانی برزو نیک نژاد تولید سال ۱۳۸۸
- فیلم سینمایی ماهی و گربه به کارگردانی شهرام مکری تولید سال ۱۳۹۲
موفقیت و عدم موفقیت فیلم ترسناک ایرانی ؛ مسئله این است!
همانطور که گفته شد، عناوین “رازآلود” و “ترسناک” سینمای ایران بسیار محدود بوده و طرفداران ایرانی عمدتاً به سمت فیلمهای ترسناک سینمایی خارجی متمایل هستند؛ کشورهایی مانند ژاپن، آمریکا، کشورهای آسیای شرقی، کشورهای اروپایی مانند انگلستان، بلژیک و … ازجمله کشورهایی هستند درزمینه تولید این دسته از فیلمهای سینمایی، بسیار خوش درخشیدهاند. تصمیمگیری و قضاوت را در فیلم ترسناک ایرانی بر عهده تماشاگران ایرانی میگذاریم؛ اما در عناوینی که در بالای متن به آنها اشاره کردیم، شکستهایی نیز دیده میشود. به گفته کارگردانهایی نظیر لوئیس بردجو، ساخت فیلم ترسناک، این روزها بسیار سخت شده است چراکه انتخاب موضوعی که کاربران را به ترس وادار نماید، دشوار بوده و نیازمند اثری قدرتمند است.
ادعای این کارگردان و همکاران آنها با نگاهی به امتیازهای IMDB فیلمهای ترسناک تولیدشده در سالهای اخیر کاملاً همخوانی دارد. ترساندن کاربرانی که برای سالهای متوالی فیلمهای بسیاری را تجربه کردهاند، دیگر کار سادهای نخواهد بود؛ اما ایده فیلم ترسناک ایرانی ، همچنان میتواند برای تماشاگران بسیار جذاب باشد؛ این در صورتی است که یک کارگردان ایرانی، ریسک ساخت آن را قبول کرده و یک موضوع مناسب را انتخاب کند.
ژانر ترسناک در ایران ریشه نداره . من که تا به حال از ادبیات ترسناک ایرانی چیزی نشنیده ام . بنابراین اگر ادبیات ما چنین چیزی خیلی کم داشته باشه خب طبیعتا فیلم ترسناک هم در ایران کمه . در ادبیات غرب و ژاپن ژانر ترسناک ریشه داره . امثال ادگارد آلن پو ، برام استوکر ، استفان کینگ و گاستون لرو و نویسنده های ترسناک نویس ژاپنی و چینی خیلی زیادند . پس اونها فیلم های ترسناک قویتری هم می تونند بسازند . اگر ژانری می خوایم اول باید ادبیاتشو درست کنیم . ادبیات ترسناک هم برگرفته از احساساتی مثل مظلومیت و کینه و رنج و سختی های بسیار وحشتناکی هست که شاید ایران مثل اروپا و ژاپن و چین تجربه اش نکرده باشه .
مگه بقیه ژانرهای سینمای ایران با زباله فرقی داره؟ ۵ درصد موی بیشتر از صداسیما و همون مغزشویی و مزخرفات خنک
ضمنا شما هنوز بعد اینهمه سال درد و رنجو تجربه نکردی؟ چه دنیای خوبی داری برادر
😕 🤐 👎
دیقا
از بین این ها فقط “زیر سایه” کارش تحسین برانگیز بود
ایده ای اپارتمانی و ساده، ولی خلاقیت هم درش دخیل بوده