برنامه بحث‌برانگیز ایلان ماسک برای سرعت بخشیدن به سفر فضایی مریخ

برنامه بحث‌برانگیز ایلان ماسک برای سرعت بخشیدن به سفر فضایی مریخ پیشنهاد می‌شود: فقط در 100 روز به مریخ صعود کنید. در ادامه با ما همراه باشید.

برنامه بحث‌برانگیز ایلان ماسک

برنامه بحث‌برانگیز ایلان ماسک روز دوشنبه اعلام شد. این برنامه، ایده استفاده از راکت‌های حرارتی هسته‌ای را مطرح می‌کند. این راکت‌ها یک محدوده تحقیقاتی عالی برای ناسا خواهند بود. مدیر اجرایی SpaceX  تاکید کرد که جایگزینی برای سوخت راکت می‌تواند زمان سفر سریع‌تری را در اطراف منظومه شمسی ایجاد کند. یک منطقه سرشار از جذابیت که شرکت توسط آن، خود را با توسعه برنامه‌ها به سمت ایجاد تمدن پرش-سیاره‌ای هدایت می‌کند.

این ایده ممکن است یادآور صحنه‌هایی از چرنوبیل باشد. طرفداران آن پیشنهاد می‌کنند که فضانوردان می‌توانند میزان قرار گرفتن در معرض تابش اشعه را کاهش دهند. فضای عمیق در حال حاضر به مسافران خود به مقدار زیادی آسیب می‌رساند. در حالی که میزبان یک راکتور هسته‌ای در عرشه یک سفینه فضایی باشید، در معرض تابشی که با کاهش زمان صرف شده در سفر سنگین‌تر می‌شود، خواهید بود. ماسک در توییتر خود اعلام کرد:

برای شفاف‌سازی باید گفت که این حرکت برای حمل و نقل فضایی مناسب است؛ اما، نه برای گردش در مدار زمین!

سرعت بخشیدن به سفر فضایی مریخ

ماسک به یک داستانی از Universal-Sci پاسخ داد. او توضیح می‌دهد که چگونه موشک‌های هسته‌ای می‌توانند زمان لازم برای رسیدن به مریخ را از هشت ماه به کمتر از 100 روز کاهش دهند. در حال حاضر SpaceX در حال ساخت سفینه‌ای فضایی از فولاد ضد زنگ و سوخت اکسیژن مایع و متان، با هدف ماموریت انسانی به مریخ است. سوخت موشک به این معنی است که افراد می‌توانند یک انبار سوختگیری ایجاد کنند. همینطور سوخت بیشتری را بر روی سطح مریخ حمل کنند که امکان بازگشت به خانه و حتی سفر بیشتر در فضا را فراهم نماید. ماسک پیشنهاد کرده که SpaceX می‌تواند تا سال 2050 یک شهر پرجمعیت در مریخ ایجاد کند. یک هدف که با راکت‌های هسته‌ای می‌توان حتی سرعت بیشتری به آن بخشید.

برنامه بحث‌برانگیز ایلان ماسک-استفاده از راکت‌های حرارتی هسته‌ای

راکت‌های هسته‌ای

در ادامه به این سوال پاسخ خواهیم داد: چگونه یک راکتور می‌تواند سرعت ارسال فضانوردان را افزایش دهد؟

موشک‌های مبتنی بر مواد شیمیایی امروزی اساسا با تنظیم آتش سوخت و فشار دادن اگزوز از طریق یک نازل عمل می‌کنند. این حرکت باعث می‌شود که موشک بلند شده و به فضا برسد. در مقابل، یک موشک هسته‌ای دارای راکتوری در عرشه، سوختی مانند هیدروژن مایع را شارژ می‌کند. در ادامه از طریق نازل، سریعا انفجار سوخت را افزایش می‌دهد. دلیل اینکه راکت‌های هسته‌ای دانشمندان را هیجان‌زده می‌کنند، این است. آن‌ها بسته به طراحیشان، می‌توانند چندین برابر نیروی بیشتری نسبت به موشک‌های سنتی تولید کنند. تکانه مخصوصی، مقدار فشار را که از استفاده از مجموعه واحدهای سوختی می‌آید، اندازه‌گیری می‌کند.

Saturn V موشکی که انسان را به ماه برد، دارای تقویت‌کننده‌های مرحله دوم 421 ثانیه‌ای بود. یک نسخه اولیه از یک موشک هسته‌ای که به گزارش آژانس فضایی اروپا می‌تواند به 900 ثانیه نیز برسد. طرح‌های رادیکال‌تر می‌توانند حتی به سرعت بیشتری دست یابند. Orion Drive که عملا با انفجار یک بمب هسته‌‌ای در زیر راکت، می‌تواند به 100,000 ثانیه ضربه خاص متمادی برسد.

ناسا از دهه 1960 به بررسی این ایده پرداخته است. زمانی که با کمیسیون انرژی اتمی روی آن کار می‌کرد. در واقع هفته‌ها پس از آن که «نیل آرمسترانگ» در 1969 پا روی ماه گذاشت. مهندس «ونر فون براون» راهی برای استفاده از راکتورهای هسته‌ای برای رسیدن به مریخ داشت. این ایده از سه تقویت‌کننده هسته‌ای در مدار زمین استفاده می‌کند. این‌ها با یک کپسول در بالای هسته مرکزی به هم می‌پیوندند. فون براون ماموریتی را که در اوایل دهه 1980 اتفاق افتاد، پیش‌بینی کرد. متاسفانه در نهایت به دلیل نبود حمایت عمومی برای فرستادن مردم به بیابانی خالی، دولت نیکسون تمام برنامه‌های فون براون را تحت فشار قرار داد.

کروزر فضایی هسته‌ای

در ماه مه سال 2019، موشک‌های هسته‌ای دوباره به روی کار آمدند. زمانی که کمیته تخصیص بودجه کاخ سفید برای کمک به توسعه نیروگاه‌های هسته‌ای، 125 میلیون دلار کمک مالی تصویب کرد. این بودجه علاوه بر 100 میلیون دلار دیگر که توسط کنگره ارائه شده بود، حدود 70 درصد برای یک پرواز نمایشی در سال 2024 مورد استفاده قرار گرفت. بودجه‌های جدید به هیچ مهلت مشخصی اشاره نکردند. آن‌ها فقط به درخواست یک «برنامه چند ساله» پاسخ می‌دادند.

در سمت روسیه، Roscosmos نیز در حال بررسی پتانسیل‌های این برنامه است. در ماه نوامبر سال 2018، آژانس اعلام کرد قصد دارد از یک کروزر فضایی هسته‌ای برای رسیدن به مریخ استفاده کند. «دن کوتلار» استادیار مهندسی رادیولوژی هسته‌ای در موسسه فناوری گرجستان، در آن زمان به Inverse گفت:

سیستم‌های حرارتی هسته‌ای (NTP) بهترین تطبیق‌پذیری را برای ماموریت‌های فضایی عمیق‌تر مانند ماموریت‌های مریخ ناسا و سیارک نزدیک زمین، فراهم می‌کنند. با توجه به تراکم انرژی بالایشان، این سیستم‌ها تقریبا دو برابر بهره‌وری بهترین موتورهای شیمیایی همراه با سطوح فشاری قابل مقایسه را ایجاد می‌کنند.

سفینه فضایی ناسا در حال حاضر میزبان اولین سری از آزمایش‌های پروازی غیرانتحاری‌اش در این هفته خواهد بود. در حالی که موتور رپتور آن در حال حاضر رکوردها را شکسته است. این آزمایشات می‌توانند اثباتی از یک تکرار زودهنگام از موشک‌های فوق-سریعی که در آینده تولید خواهند شد، باشند.

به نظر شما این برنامه اجرایی خواهد شد یا خیر؟

بیشتر بخوانید: عکس جدید: نور سفید مرموز ناشناخته در مریخ چه می‌تواند باشد

بیشتر بخوانید: «مریخ مستقیم» پرسش مداوم ترامپ از ناسا: چرا نمی‌توانیم مستقیما به مریخ برویم

امتیاز: 4.0 از 5 (1 رای)
کمی صبر کنید...
Avatar

نوشته شده توسط

Yet the diggers & the wanderers In their hopes of extracting that very sliver Of flaccid meaning Every so often migrate...

۴ دیدگاه

  1. Avatar علی بویری منجی گفت:

    به نظر من ایلان ماسک انسان بسیار باهوش و با تخیل بسیار بالاست و آدمی هست که می تونه چیزی که برای بقیه تخیل دیده می شه رو به واقعیت تبدیل کنه

  2. Avatar پارسا گفت:

    همیشه عاشق ایده‌های ایلان ماسک بودم (:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

شکلک‌ها (اموجی‌ها) را می‌توانید با کیبرد گوشی یا کیبرد مجازی ویندوز قرار دهید.
تصاویر نویسندگان دیدگاه از Gravatar گرفته می‌شود.