پروتز بینایی به زنان نابینا بینایی مصنوعی می‌دهد
توسط محدثه تنها ·
· ۰
یک «پروتز بینایی» که مستقیماً در مغز کاشته می‌شود، به یک زن نابینا اجازه داد تا برای اولین بار پس از 16 سال اشکال و حروف دو بعدی را درک کند.
برنا گومز در سن 42 سالگی دچار نوروپاتی سمی بینایی شد، یک وضعیت پزشکی خطرناک که به سرعت اعصاب بینایی را او را ( که چشم را به مغز متصل می‌کند) از بین می برد. تنها در چند روز، چهره دو فرزند گومز و همسرش در تاریکی محو شدند و شغل او به عنوان معلم علوم به پایان غیرمنتظره‌ای رسید.
سپس، در سال 2018، در سن 57 سالگی، گومز تصمیمی شجاعانه گرفت. او داوطلب شد تا اولین کسی باشد که یک الکترود کوچک با صد میکروسوزن در ناحیه بینایی مغزش کاشته شود. این پروتز بینایی که به نام پروتز موران‌‌کورتیویس ( Moran/ Cortivis ) شناخته می‌شود، چشم و عصب بینایی را به طور کامل دور می‌زند و مستقیماً به منبع ادراک بصری می‌رود.
گومز پس از انجام عمل جراحی مغز و اعصاب برای کاشت دستگاه در اسپانیا، شش ماه بعد را هر روز به مدت چهار ساعت به آزمایشگاه رفت تا تحت آزمایشات و آموزش پروتز جدید قرار گیرد. هنگامی که یک الکترود در پروتز او تحریک شد، گومز گزارش داد که نوری را دیده‌است که به عنوان فسفن شناخته می‌شود. بسته به قدرت تحریک، نقطه نور می‌تواند روشن‌تر یا محو‌تر، رنگ سفید یا بیشتر از قهوه‌ای باشد. زمانی که بیش از دو الکترود به طور همزمان تحریک شدند، گومز لکه‌های نور را آسان‌تر درک کرد. القای خطوط عمودی برای محققان سخت‌ترین کار بود، اما گومز در پایان آموزش توانست به درستی تفاوت بین الگوهای افقی و عمودی با دقت 100 درصد تشخیص دهد.
آیا گومز می‌تواند حروف را با پروتز بینایی خود ببیند یا خیر؟
همچنین در این آزمایش به بررسی اینکه آیا گومز می‌تواند حروف را با پروتز بینایی خود ببیند یا خیر، پرداختند. هنگامی که حداکثر 16 الکترود به طور همزمان در الگوهای مختلف تحریک می‌شدند، گومز می‌توانست با اطمینان برخی از حروف مانند I، L، C، V و O را شناسایی کند. او حتی می‌توانست بین O بزرگ و کوچک تفاوت قائل شود.
آخرین بخش آزمایش شامل استفاده گومز از عینک مخصوص بود که در آن یک دوربین فیلمبرداری مینیاتوری تعبیه شده‌بود. این دوربین اشیاء روبروی او را اسکن می‌کرد و سپس ترکیبات مختلفی از الکترودها را در مغز او از طریق پروتز تحریک می‌کرد و در نتیجه تصاویر بصری ساده‌ای ایجاد می‌کرد.
این عینک در نهایت به گومز اجازه داد مرزهای متضاد نوارهای سیاه و سفید روی مقوا را تشخیص دهد. او حتی می‌توانست محل یک مربع سفید بزرگ را در نیمه چپ یا راست صفحه کامپیوتر پیدا کند. نتایج دلگرم‌کننده بود. قبل از اینکه این نمونه اولیه برای استفاده بالینی در دسترس قرار گیرد، باید برای مدت زمان بسیار طولانی‌تری در بین تعداد زیادی از بیماران آزمایش شود.
عوارض این پروتز
در مورد گومز، هیچ مدرکی مبنی بر ایجاد مرگ عصبی، تشنج صرع، یا سایر عوارض جانبی منفی وجود نداشت که نشانه خوبی است و نشان می‌دهد که می‌توان از میکروتحریک‌سازی به طور ایمن برای بازگرداندن بینایی عملکردی استفاده کرد، حتی در میان افرادی که آسیب جبران‌ناپذیری به شبکیه یا اعصاب بینایی آنها وارد شده‌است.
مهندس زیستی ریچارد نورمن از دانشگاه یوتا می‌گوید: «یکی از اهداف این تحقیق این است که به افراد نابینا تحرک بیشتری بدهد. این می‌تواند به آنها اجازه دهد تا یک شخص، درگاه‌ها یا ماشین‌ها را به راحتی شناسایی کنند. می‌تواند استقلال و ایمنی آنها را افزایش دهد. این چیزی است که ما روی آن کار می‌کنیم.”
توسط 
توسط 
توسط 
تصاویر نویسندگان دیدگاه از Gravatar گرفته می‌شود.