آشنایی با نوعی ترس رایج و عجیب در افراد: ترس از دلقک ها

توسط مهرانه راجعی · ۱۸ فروردین ۱۴۰۱ · ۱۸ فروردین ۱۴۰۱ · ۰

به نظر بسیاری از افراد دلقک‌ها بسیار ترسناک هستند. اما چهره‌های رنگ‌شده و لب‌های غول‌پیکر آنها تنها دلیلی نیست که مردم را به وحشت میندازد. ترس از دلقک همانند ترس از مرگ، آمپول زدن و سخنرانی در جمع در لیست رایج‌ترین ترس‌ها قرار دارد. نکته‌ای که اکثر افراد نمی‌دانند این است که ترس از دلقک‌ها در واقع یک فوبیا واقعی با علائم بالقوه مضر روحی و جسمی است.

کولروفوبیا چیست؟

Coulrophobia (کولروفوبیا) عنوان رسمی فوبیا از دلقک‌ها است. فوبیا به عنوان نوعی ترس شدید شناخته می‌شود که بر رفتار و در برخی موارد زندگی روزمره فرد در جهتی مضر و منفی تأثیر می‌گذارد. در رابطه با ترس از دلقک نیز برخی رویدادها که ممکن است برای بسیاری سرگرم‌کننده تلقی شود، مانند سیرک‌ها و کارناوال‌ها، ممکن است جهنم افرادی باشد که این فوبیا را دارند . قرار گرفتن در چنین رویدادهایی اضطراب شدیدی در آنها ایجاد می‌کند.

علائم کولروفوبیا

ضربان یا تپش قلب
تنگی نفس
تکلم سریع و یا ناتوانی در تلکم
خشکی دهان
مشکلات معده
حالت تهوع
فشار خون بالا
گر گرفتگی یا لرز
درد یا گرفتگی قفسه سینه
احساس خفگی
سرگیجه یا سبکی سر
تعریق زیاد
تنفس غیرطبیعی
داشتن دلشوره
سوزن سوزن شدن بدن
سر درد

دلقک‌ها در طول دوران

دلقک‌ها خیلی پیش‌تر از شکل‌گیری سیرک‌ها وجود داشته‌اند. اگرچه کلمه “دلقک” تا قرن شانزدهم مورد استفاده قرار نگرفته است، به نوعی سرگرمی سلطنتی با همین مضمون در مصر باستان، یونان، روم و چین اشاره شده است. پیشینه دلقک‌هایی شبیه شکل کنونی به شوخی‌های دربار سلطنتی در قرون وسطی باز می‌گردد که هدف صریح آنها سرگرم کردن پادشاه یا ملکه بود. دلقک‌ها اغلب در این روند حاکم را به باد انتقاد می‌گرفتند.

با این حال، قدیمی‌ترین نسخه‌های چهره‌های دلقک‌مانند را می‌توان در فرهنگ مصر باستان، چین، بومیان آمریکا و یونان یافت. در همین زمان در ایتالیا، Commedia dell’arte (شکل اولیه تئاتر حرفه‌ای که پایه‌های پانتومیم بریتانیا را پایه‌گذاری کرد) کهن الگوی هارلکین را به جهان ارائه کرد. در این بخش، دلقک همیشه یک شخصیت سرگرم‌کننده بود، اما نه لزوماً از نوع دوستدار خانواده. او اغلب زمخت و مبتذل است، زیرا می‌خواهد به شرارت و پستی تن دهد.

هارلکین، یک شخصیت خدمتکار شوخ و زیرک بود که لباسی رنگارنگ با تکه‌های الماس می‌پوشید. بازیگر نقش هارلکین اغلب یک آکروبات یا شعبده‌باز بود و بدلکاری انجام می‌داد. در دهه 1800، جوزف گریمالدی، مجری انگلیسی، نقش دلقک را در تئاتر برجسته‌تر کرد. گریمالدی مسئول سنت پانتومیم مشارکت تماشاگران بود و استاد کمدی فیزیکی بود. دلقک‌هایی که به نام «جویز» شناخته می‌شوند و صورت‌هایی با رنگ‌ روشن دارند، به نام شخصیت دلقک گریمالدی نامگذاری شده‌اند.

چه چیزی باعث ترس از دلقک ها می‌شود؟

حرفه دلقک بودن سابقه‌ای طولانی و نسبتاً تاریک دارد. مقاله‌ای از اسمیتسونیان در سال 2013 نیز تا حدودی به نقش غیراخلاقی دلقک اشاره میکند.

دلقک‌ها همیشه جنبه تاریکی داشته‌اند. آنها همواره شخصیت‌هایی بودند که آینه‌ای سرگرم‌کننده را در جامعه منعکس می‌کردند. کمدی آنها اغلب از اشتهای نامحدود آنها برای غذا، رابطه جنسی، نوشیدنی و رفتار آمیخته به جنون آنها ناشی می‌شود.
دیوید کیسر، مدیر استعدادهای Ringling Bros و Barnum & Bailey Circus

قبل از اینکه افرادی که لباس‌های رنگارنگ می‌پوشیدند، شروع به ترساندن مردم کنند و حتی قبل از انتشار “IT” استیون کینگ، برخی از مردم کاملاً از دلقک‌ها وحشت داشتند.

روانشناسان بر این باورند که مواردی از کولروفوبیا یا ترس از دلقک‌ها که امروزه رایج‌ است، می‌تواند با دلقک‌هایی که اغلب شخصیت اصلی داستان‌ها و فیلم‌های ترسناک هستند، مانند شخصیت شوم پنی‌وایز مرتبط باشد. اما مقاله‌ای در سال 2008 نشان داد که تعداد کمی از کودکان وقتی دلقک‌ها را در جراحی‌های پزشکان، دندانپزشکان یا بیمارستان‌ها می بینند، واکنشی مثبت نشان می‌دهند و آنها را دوست دارند. از آنجایی که بیشتر این کودکان احتمالاً با ماهیت دلقک به عنوان یک شخصیت نمایشی آشنایی ندارند، مشخصا ترس از دلقک‌ها چیزی بیشتر از اثر فیلم‌ها و داستان‌هاست.

روانشناسان فکر می‌کنند ترس از دلقک‌ها می‌تواند به این دلیل باشد که آنها غیرقابل پیش‌بینی هستند، بیش از حد لبخند می‌زنند و چیزی آشنا و در عین حال عجیب در مورد آنها وجود دارد. ما می‌دانیم که آنها انسان هستند، اما شبیه انسان‌های عادی نیستند. رنگ صورت، حالات چهره آنها را پنهان می‌کند، بنابراین ما نمی‌توانیم متوجه احساسات آنها شویم و این خود ترسناک است.

هویت دلقک

نظریه‌ای وجود دارد که توسط روانشناس کانادایی رامی نادر عنوان می‌شود، مبنی بر اینکه آرایش بیش از حد دلقک هویت واقعی یک فرد را پنهان می‌کند. این مورد می‌تواند بسیار نگران‌کننده باشد.

آنها لبخندی بزرگ، مصنوعی و نقاشی‌شده دارند. شما می‌دانید که این لبخند نشان‌دهنده احساس واقعی آنها نیست، زیرا هیچ کس نمی‌تواند همیشه خوشحال باشد. با این حال دلقک همیشه چهره‌ای خندان و شاد دارد. در اصل، شما به نوعی آگاهید که دلقک شخصیتی است که به شما دروغ می گوید و شما را فریب می‌دهد.

دلقک‌ها همچنین به گونه‌ای عمل می‌کنند که مردم را نگران می‌کنند و آنها را در حالت آماده‌باش قرار می‌دهند. زیرا افراد نمی‌دانند که آیا آنها به سمتشان می‌پرند یا خیر، یا شاید تصمیم دارند کیکی به سمت آنها پرتاپ کنند. علاوه بر این، آنها شبیه مردم هستند، اما چیزی در مورد آنها وجود داردکه باعث می‌شودشود افراد احساس ناراحتی کنند.

جردن گینز لوئیس، عصب شناس، در یک پست وبلاگی برای Psychology Today نوشت: «دلقک با لبخند نقاشی شده و شوخ طبعی مصنوعی خود، دامنه احساساتی را که ما باید احساس کنیم محدود می‌کند. دلقک اصرار دارد که ما بخندیم. ممکن است نخواهیم بخندیم. بنابراین، وضعیت در بهترین حالت، ناخوشایند و در بدترین حالت وحشتناک است.

درمان کولروفوبیا

درمان فوبیا معمولاً با ترکیبی از روان‌درمانی، دارودرمانی و داروهای خانگی یا دیگر روش‌های درمانی انجام می‌شود. روان‌درمانی مبتنی بر تعامل است. در این روش فرد باید درمانگر را ملاقات کند تا در مورد اضطراب، ترس و یا سایر مشکلات روحی و روانی که ممکن است با آن روبرو شود با او صحبت کنید. برای درمان ترس از دلقک، به احتمال زیاد از یکی از دو نوع روان‌درمانی استفاده خواهد شد:‌‌ حساسیت‌زدایی منظم یا درمان‌ شناختی رفتاری(CBT)

حساسیت‌زدایی منظم: روش این نوع درمان حتی از عنوان آن قابل حدس است. در این درمان بیمار در حضور روانشناس در معرض چیزی که از آن می ترسد قرار می‌گیرد. در این روش، ابتدا ممکن است درمانگر تصویری از یک دلقک را به فرد نشان دهد. فرد می تواند در مورد احساسات و عواطفی که در آن لحظه دارد با درمانگر صحبت کند و به کمک او راه‌هایی برای کاهش و مدیریت اضطراب خود بیابد.

درمان شناختی رفتاری(CBT): این روش بر تغییر تفکر و الگوهای پیرامون برخی رفتارها تمرکز دارد. برای مثال، درمانگر ممکن است با بیمار کار کند تا طرز فکر فرد و تصور او را درباره دلقک‌ها تغییر دهد.

چند نفر کولروفوبیک هستند؟

یک مطالعه دانشگاه شفیلد نشان داد که در مطالعه‌ای روی 250 کودک، اکثر کودکان 4 تا 16 ساله از دلقک‌هل بیزارند. پنی کورتیس، یکی از محققین اصلی این مطالعه، از طریق بی‌بی‌سی می‌گوید: ما دریافتیم که دلقک‌ها عموماً مورد علاقه کودکان نیستند. برخی آنها را کاملاً ترسناک و ناشناخته یافتند.

مطالعه دیگری که توسط دانشگاه چپمن انجام شد نشان داد که تقریباً 7.8٪ از بزرگسالان آمریکایی نیز واقعاً از دلقک‌ها می‌ترسند. بنابراین اگر از دلقک‌ها می‌ترسید، نگران نباشید، زیرا در ترس خود تنها نیستید.