استرالیا اولین کشوری است که دارو های روانگردان را برای سلامت روان قانونی کرد
استرالیا اولین کشور در جهان است که استفاده از روانگردان ها را برای درمان برخی از بیماریهای روانی قانونی کرده است. روانپزشکان تایید شده اکنون میتوانند MDMA را برای کسانی که از اختلال استرس پس از سانحه رنج میبرند و مجیک ماشروم را برای برخی از انواع افسردگیها تجویز کنند.
این اقدام بحث برانگیز توسط بسیاری از دانشمندان و کارشناسان بهداشت روان مورد استقبال قرار گرفته است. با این حال برخی دیگر میگویند این حرکت بسیار عجولانه بوده است و نباید بیش از حد در مورد آن تبلیغ کرد.
کارشناسان میگویند هنوز خطر یک «سفر ناخوشایند» وجود دارد، یعنی زمانی که مصرف کننده تجربه ناخوشایندی را در حالی که تحت تأثیر مواد مخدر است، تجربه کند. همچنین این درمان هزینه بالایی دارد و رسانههای استرالیایی گزارش دادند که یک دوره درمان ممکن است دهها هزار دلار هزینه داشته باشد.
MDMA که به عنوان اکستازی شناخته میشود، یک ماده مخدر مصنوعی است که به عنوان توهم زا عمل میکند و مجیک ماشروم یا قارچهای جادویی هم که به طور طبیعی رشد میکنند، به دلیل وجود ماده فعال سیلوسایبین، اثرات توهم زایی دارند.
در حالی که استرالیا اولین کشور در جهان است که این مواد روانگردان را به عنوان دارو در نظر گرفته است، آزمایشات بالینی در ایالات متحده، کانادا و اسرائیل در حال انجام است.
سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) سیلوسایبین را در سال 2018 به عنوان یک “درمان موفقیت آمیز” معرفی کرد با این حال انجمن روانپزشکی آمریکا استفاده از روانگردان ها را در درمان تایید نکرده است و خاطر نشان میکند که FDA هنوز تصمیم نهایی خود را نگرفته است.
برادر کوچک جو بایدن اخیراً در یک مصاحبه رادیویی گفت که رئیس جمهور ایالات متحده در گفتگوهایی که این دو در مورد فواید داروهای روانگردان به عنوان نوعی درمان پزشکی داشتهاند، با این مسئله بسیار باز برخورد کرده است.
بر اساس مقررات جدید که از اول جولای در استرالیا رسمی شد، روانپزشکان تایید شده میتوانند MDMA را برای اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و سیلوسایبین را برای افسردگی که در مقابل درمانهای دیگر مقاومت کرده است، تجویز کنند. MDMA همچنین میتواند به بازماندگان تروما کمک کند تا با خاطرات خود روبرو شوند.
دکتر مایک ماسکر محقق سلامت روان در دانشگاه استرالیای جنوبی، میگوید: “استفاده از روانگردان ها با دقت کنترل میشود و به اینگونه نیست که بیمار قرص را بخورد و به خانهاش برود.”
او به خبرگزاری AFP گفت: “برای مثال در مورد MDMA، بیمار احتمالاً سه درمان در طول پنج تا هشت هفته خواهد داشت. هر درمان حدود هشت ساعت طول میکشد و درمانگر تمام مدت در کنار بیمار میماند با این حال بیماران نباید انتظار درمان معجزه آسایی داشته باشند.”
دکتر ماسکر میگوید: “من داستانهایی شنیدهام که در آن افراد سفرهای بدی داشتهاند یا در واقع آسیبهای روحی خود را دوباره تجربه کردهاند، در نتیجه ما باید بسیار مراقب باشیم.”
پروفسور سوزان راسل عصبروانشناس شناختی در دانشگاه سوئینبرن ملبورن، میگوید که اگرچه روانگردانها پتانسیل استفاده درمانی را دارند اما این حرکت خیلی سریع انجام شده است.
اداره کالاهای درمانی استرالیا (TGA) در ماه فوریه بسیاری را در دنیای پزشکی و علم شوکه کرد، هنگامی روانگردان های MDMA و سیلوسایبین را مجدداً طبقهبندی کرد تا بتوان از آنها برای اهداف درمانی استفاده کرد.
TGA این داروها را “نسبتاً بی خطر” اعلام کرد که در یک “محیط تحت کنترل پزشکی” برای بیماران “با شرایط سلامت روانی جدی” استفاده شود. در غیر این صورت، MDMA و psilocybin هردو در استرالیا غیرقانونی هستند.
TGA اذعان میکند که شواهد ناشناخته و غیرقطعی از اثر این دو ماده وجود دارد اما میگوید «نشانههای امیدوارکنندهای وجود دارد» که نشان میدهد استفاده درمانی کنترلشده از این داروها ممکن است سلامت روان برخی افراد را بهتر کند و مزایای آن برای برخی بیماران نسبت به خطرات آن بیشتر خواهد بود.
در حال حاضر هیچ محصول تایید شدهای که حاوی MDMA یا سیلوسایبین باشد، در بازار وجود ندارد. با این حال طبقهبندی مجدد این داروها به این معنی است که روانپزشکان میتوانند به داروهای خاصی که دارای این مواد هستند دسترسی داشته باشند و به طور قانونی آنها را برای بیماران تجویز کنند حتی اگر از نظر ایمنی یا اثربخشی ارزیابی نشده باشند.
نظرا شما در مورد قانونی شدن این روانگردان ها چیست؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.
تصاویر نویسندگان دیدگاه از Gravatar گرفته میشود.